Online Üye
Online Ziyaretçi
ben ruhuma mimozalar açtırıp
kırk yamalı bohçasını taşıyan kadın
en beyazı buz beyazı yaz beyazı gibi
aklandım ağlayınca
ben güzel hatıralar ülkesinde
içimin şezlonguna uzanıp
başka bir evrende dahi bulamayacağım
güneşimi soludum
ben hatıralarımı oyalı düşlerimi
çocukluğumun kırmızı pabuçlarını
çıkınladım kırk yamalı bohçaya
yüreğimdeki değişmez tanık biliyor
nefesimi hep sevdiklerime verdim
ben kırk yamalı bohçamı alıp
ağlar türküler eşliğinde yürüyorum
baharları uzun süren ülkeler gibiyim
keşfedilmemiş nice gökyüzü varken
gözlerime karanfil kokusu çektim
hayatı sevmeye sürmelendim
queen
ayşegül aşkım karagöz
not:bu şiirimi ve bazı şiirlerimi bir dönem -menekşe doğan/queen-takma adıyla da yayınladım.sevgilerimle.