Online Üye
Online Ziyaretçi
Küçük yaşta çocukların evlendirilmesi konusu, diyanet dâhil her kurumda tartışılmaya devam ediyor. Bana göre çocuğun, çocukluğunu yaşamadan evlenmesi ona zülümdür. Ancak şartlarda önemlidir.
Çocuk ergenliğe gelmiştir, köy gibi bir yerde yaşamaktadır. Okumak istememektedir. Dışarıdan baksanız, yaşı 15 olmasına rağmen 18-20 yaşında gözükmektedir. Köy yerinde, hadi otur ve evden çıkma desen, iş yapma desen olmaz. Köy yerinde, görse bir genci ve ona âşık olsa, sağda solda birlikte görünse olmaz. Elinde olmadan evlenmeden evli gibi bir gençle birlikte olsa, gençte onu istemese:
Senaryo 1- hamile kalmışsa, genç hapse atılır. Gence ya hapis ya da kızla eveleneceksin deseler, genç evlenmeyi kabul etse, zoraki de olsa 15 yaşında kız evlenmek zorunda kalır.
Senaryo 2- Kız içine atar, ailesine söylemez. Belki de bunalımdan çıkamaz, utancından intihar etmeyi dener, büyük ihtimalle ölür.
Senaryo 3- Olay Mahkemeye yansımaz, kızın ailesi olayı namus meselesi diye düşünür, onurunu kurtarmak için kendi ailesiyle yargılama sonucunda, hem kızını hem de genci öldürmeye kalkar, büyük ihtimalle de öldürür.
Bu yüzden kırsal alanlarda, bu tür evlilikler doğaldır, Kimse de ayıplamaz!
Büyük şehirlerde ise kızın yetişmesine de bağlıdır bu, ancak paylaştığı arkadaşları, sanal âlem ve artık günümüzde cep telefonları kontrol edilemez durumdadır. Ebeveynler böyle durumdaki kızlarının yaşamını nasıl kontrol edebileceklerdir ki…
Küçük yaşta çocuk evlendirmeyi anne-baba da istemez. Ama şartlar böyle ise, mesala kız bir genci seviyorum evlenmek istiyorum dese, ebeveynlerin sen evlenemezsin deme hakkı da yok, İslami yaşantımızda. Kız ergenliğe gelene kadar iyiyi kötüyü öğrenmiştir, öğrenmek zorundadır. Çünkü artık ergendir ve amel defteri de açılmıştır. İşlediği günahın ya da sevabın karşılığını yazan melekler vardır. Bu benim tercihim dese ve tercihine engel olunsa ya da ikna edilemezse, kızını bu gençle evlendirmek zorundadır, aile. Yoksa ona zülüm eder. Çünkü acısı da mutluluğu da kendi tercihidir artık!
Bu noktada kız çocuğunun yaşadığı coğrafya da çok önemlidir. Kız çocuğu okuyordur, bir meşgalesi vardır. Bu durumda seni evlendireceğim, okuldan da alacağım denebilir mi? Belki aile, kızının okurken yanlış yola saptığını, uygunsuz yaşadığını görmüş ve bu yolu tercih etmiş olabilir ama yine de ergen yaştadır ve bu yola gitmemesini sağlamak ve onu takip etmeyi aile bırakmamak zorundadır. Evlenmemesine rağmen, evlenmiş gibi çıkma âdetinin bizim dinimizde yeri yoktur. Soruyorum, küçük yaşta evlenmeye karşı olmasına rağmen, evlenmiş gibi gezebilir, her türlü fındığı kırabilir, deneyim sahibi olur, mesleğini de eline alınca biriyle evlenir diyebilir miyiz? Maalesef bu dediklerimi yaşayan çok aileler var. Ortaokulda ya da lisede okuyup da el ele diz dize oturup, çocuk yapmayı ve geleceğini konuşan, ergenleşmiş, çocuk yaşta bulunan bir neslimiz de var.
Çare çocukları cinselliklerine göre ayrı sınıflarda okutmak mıdır? Çare, ilkokulda okur gibi okul çıkışında çocuğumuzu bekleyip, elinden tutup eve getirmek midir? Ne kadar önlem alsak, bu şekilde engel olmaya çalışmak belki de bir istenmeyen ilişkiye girme eğilimini artıracak ve kamçılayacaktır, ergenlik işte! Kendi vücudunu merak ediyor, edenle paylaşmak istiyor.
Çocuklarımızın yaşam tercihlerini, matematik öğrenir gibi, en iyi şekilde öğretmeye çaba göstermeliyiz. Cinselliklerinin tabu değil, utanılacak bir şey değil şekliyle yetiştirmek, bu konuda deneyimlerini yaşamadan önce ailesiyle konuşabilecek bir güven verilmelidir. Bu konuda olabildiğince sabırlı da olmalıyız. Sonuçta bir ergenlik bahis konusu ve eğer bu konuda gerekli önlem alınmazsa, geleceğini yitirmiş ve bireylerin ahlakını yok etmiş bir ülkede yaşıyor olacağız, maalesef!
Bu konuda herkesin düşüncesi kendini bağlar. Çok konuşulması ve gerçek çözümler üretilmesinin gereği vardır. Müslüman bir ülkede yaşadığımızı, kendimize göre gelenek ve göreneklerimizin olduğunu unutmadan, birbirimize yardımcı olmalıyız. Benimde bu yaşlarda ergen olan oğlum var. Bazen evlendirsem mi diye düşünmüyor değilim. Ancak, işleri yok, okuyacaklar, meslek sahibi olacaklar, çocuk sorumluluğunu bilmeyecekler diyorum, olamaz sonucuna varıyorum. Hani bir gün el ele eve bir kızla gelse ne derim diye de düşünmüyor değilim. Zor bir durum, çok zor!
Sonuçta şartların zorladığı dar bölgelerde, evliliğe ailelerin yardımı ve desteğiyle izin verilebilir. Geniş bölgelerde ise, yakınlaşmanın yanlış olduğunun bir eğitim ile anlatılmasının gerekliliği vardır. İşi olmayan, evlenemeyecek çocuklarımızın çıkma denilen yanlış yollara itilmesinin de önlemesi gereklidir.
Saffet Kuramaz