Huzurun dili olsa  neler söylerdi?

Diyor ki:

Ýþlek caddelerde iþim yok, gürültüler boðar beni,

Gökdelenlere uðrayamam, korkarým, baþým döner...

Duvarlardan ibaret dayalý döþeli bir dairede yalnýzsanýz gelemem yakýnlarýnýza,

Sesler ve cývýltýlar varsa ben de varým...

Çok eþyanýz, pek çok arkadaþýnýz ve kabarýk borçlarýnýz varsa eðer beni aramayýn,  ben yokum...

Ýç dünyanýz karmaþýk, kiþilerle kavgalý ve kendi kendinizle savaþ halindeyseniz ve çok da kibirliyseniz;

Beni aramayýn, bulamazsýnýz beni...

Ýncitmeden konuþabilen diline  hakimsen,

Kendinden daha az gücü olanlarý koruyabilen, yardýmsever bir ruhun varsa eðer,

Ve en önemlisi,

Ýnancýnýz güçlüyse ve inanç yolunda yürümekteyseniz bilin ki yakýnlarýnýzdayým...

Þaþýrdým, huzur da konuþurmuþ meðer...

Ben de ona diyorum ki:

Gürültülerden uzak sakin bir sokakta, topraða yakýn bir konuttayým,

Kalabalýk bir ailem var, çocuk sesleri arasýndayým,

Çok eþyamýz, çok sayýda arkadaþýmýz yok,

Hesaplý harcamalar içindeyiz, borçlanmamaya gayret ederiz.

Kiminle neden kavga edelim ki...(Zaten kavga etmeyi bilmiyoruz, öðrenemedik.)

Maddi ve manevi olarak maðduriyetimize sebep olanlarý bile affeden, kendimizle barýþýk  berrak bir  iç dünyamýz var, savaþ  bizden uzak.

Beklenmeyen sonuçlar olsa da zayýflarý koruyuculuðumuz,

Ýmkanlarýmýz ölçüsünde sokak hayvanlarýna þefkatimiz var,

Ýnancýmýz güçlüdür, fiili olarak da  seyrimiz inanç yolunda,

Zamandan yana fukara,

Bir garip ben...

- Ýþte bir adým daha geldim, uzat ellerini bana...

-Uzatýyorum ellerimi, býrakma beni huzur...

-"Seninleyim ve senin gibi olanlarla beraberim...

Ve olumlu görüþ, davranýþ içinde yaþayanlarý da kutlamak istiyorum"

Dedi huzur...

Saðlýklý ve huzurlu günler dileklerimle,

Yurdagül Alkan.