Resim amele delil, bir anda eder sefil
Yahut olmadık yerde vicdana olur kefil!
Her poz, ruh aynasından yansıyan parçalardır
Süsleyene insanlık ruhundan fırçalardır!
Kimisi siyah beyaz kenarında var yırtık
Kimisi renkli ama yüzlerde var kırışık!
Mazim yüzüme güler, yaşar benle barışık
Beynimde isyandadır gözüm buna alışık...
Her resim sanki başka bir hissedişin arzı
Bakınca anlatamam duyduğum bu hazzı!
Tablo gibidir resmim yansır içine sevgin
Bakarken seyrederim yoktur yüzünde yergin!
Bazen gözüm buğulu… Bakar gibi kuşkulu
Bazen coşkuyu yaşar, hissederim tutkulu!
Her biri ayrı mesaj, yok içinde tek dublaj
Baktığım da bende sır, sarmalanmış ambalaj!
Sanki su coşkusunu hissederim bakarken
Arkamda ırmak fon, gör beni der akarken!
İnsan uzak kalınca, geçmişine dalınca
Bakıyor resimlere, anılara salınca…
Ne yapalım yaşlandık işte resimler moral
Resimleri yayınlar, ben izlerken her kanal…
İyi kötü ne varsa hatırlarım, ağlarım
Geriye dönülmüyor işte sinem dağlarım!
Helalleşmek istesem umut yok aramaya
Kim nerede, öldümü, kayıt yok taramaya!
Birde melekler alır kayıt, film ve resimler
Sorgusu olduğunda, çekeceğiz elemler!
Resimlere yansıyan pişmanlık dolu kalpler
Hangi zaferi umar, yapılmış boşa harpler!
Saffet KURAMAZ