Gönlündeki gülü hiç koklamazsa
Gözün katlime yâr olsun bir ferman
En kötüsü gönlüm sensiz kalırsa
Sensizlik ölümdür gözün anlasa
Ölümün fermanı gelirse haktan
Vesile olursan koşarım candan
Sensiz her nefeste bil ben ölürüm
Senden uzakta ben her gün ölürüm
Tene değmezse can ben çürürüm
En kötüsü gönlüm sensiz kalırsa
Sensizlik ölümdür gözün anlasa
Ölümün fermanı gelirse haktan
Vesile olursan koşarım candan
Ölüyü diriltir ela gözlerin
Bana devadır bil tatlı sözlerin
Cennette gezdirir o gülüşlerin
En kötüsü gönlüm sensiz kalırsa
Sensizlik ölümdür gözün anlasa
Ölümün fermanı gelirse haktan
Vesile olursan koşarım candan
Sensiz ruhum kalmaz can çekişirim
Öldür bırakma sen hasretle bittim
Gönlümün sen kuşu uçtu neyleyim
Vur hançerini sen mutlu gideyim
En kötüsü gönlüm sensiz kalırsa
Sensizlik ölümdür gözün anlasa
Ölümün fermanı gelirse haktan
Vesile olursan koşarım candan
Ey yâr sensiz söyle hayat mı olur
Hayat ecel olur bak beni bulur
Seni beklemekten gönlüm yorulur
Sen gelirsen eğer acım son bulur
En kötüsü gönlüm sensiz kalırsa
Sensizlik ölümdür gözün anlasa
Ölümün fermanı gelirse haktan
Vesile olursan koşarım candan
Gülveren’im gönder seherle haber
Senden yoksa haber mutluluk neyler
Kollarımda yoksan diri can biter
Seherde kokun yok bu maşuk gider
En kötüsü gönlüm sensiz kalırsa
Sensizlik ölümdür gözün anlasa
Ölümün fermanı gelirse haktan
Vesile olursan koşarım candan
Mehmet Aluç / Âşık Gülveren