Online Üye
Online Ziyaretçi
BİR
HİÇİM
Köşeme
çekilirim
Her
akşam yaptığım gibi
Ardından
bakarım
Habersiz
gidişinin ardından
Bıraktığın
gül kokulu hayaline
Kaybederim
kendimi görürüm ki
Bir
hiçim!
Karanlıkta
ışıksı bir
Silüetin
belirir önce
Mutluluktan
gözlerimi kapatmış
Seyrederken
hayranlıkla
Nurlar
yağar hayalime
Sessizce
dinlerim
Seni
seviyorum diyen
O
kadife sesinle yok olur anlarım ki
Bir
hiçim!
En
çok seni sevmiş yaratan
Ben
ne kadar çok sevebilirim ki
Sahi
çok ne kadardır
Şuurlandığım
ortam ve dünya bilgilerimin sonu
Sonsuzluk
benim için
Fizik
olarak
Cesametim,
gücüm, bilgim ve aklım
O
çizgiyi geçince çünkü ben
Bir
hiçim!
Acıları
zamana bıraktım
Zamanla
küllenir sandım hasretinin koru
Fakat
daha çok alevlendi acısı
Büyüdü
ve tüm Hayatımı kapladı
Dört
mevsim yedi iklim
Yakıp
kül etti varlığımı ve şimdi ben
Bir
hiçim!
Ruhum
beni terk etti
Uçarak
sonsuzluğa gitti
Giderken
sen
Yüreğimde
seninle gitmişti
Bir
de ben terk edersem
Hayat
iksirim
Ey
can seni
Ne
yaparsın bilmem o zaman
Bensiz
bu ceset bedeni
Ne
kadar ben desem de
Ben
diye bir şey yok çünkü ben
Bir
hiçim!
09-01-2012
Şair,
Burhan AKSU