ÝNSANLARIN AYNASINDA KENDÝMÝZÝ YARGILAMAK;

     Aynaya baktýðýmýzda gördüðümüz kimdir? diye soracak olsam, herkes tabiî ki kendimi görürüm diye cevap verecektir. ”Peygamber Efendimiz bir gün Hz. Ömer’le beraber yolda giderken, birden Ebu Cehil ile karþýlaþýrlar. Ebu cehil Peygamber Efendimize baþlar hakaret etmeðe, vicdanlarý yaralayan bir sürü hakareti ardarda sýralar. Bu sýrada Hz. Ömer dayanamaz ve hemen kýlýcýna davranýr. Bir vuruþta kafasýný uçurmak üzeredir ki, Rahmet Peygamberi ya Ömer dur diyerek, Hz. Ömer’e engel olur ve yollarýna devam ederler. Bir müddet yol aldýktan sonra dinlenmek üzere otururlar. Karþýdan kendilerini gören Hz.Ebubekir sýddýk yanlarýna gelerek selam verir ve ya Resulüllah; anam, babam sana feda olsun. Sen ne güzel insansýn. Vallahi Allah bu dünyada senin kadar güzel bir baþka insan daha yaratmamýþtýr. Seni çok seviyorum, her þeyim yoluna feda olsun der. Hz. Ömer þaþýrýr. Ebu Cehil en çirkin, Hz. Ebubekir ise en güzel dedi. Peygamber Efendimiz; Ya Ömer biz aynayýz, bize bakan kendisini görür buyurmuþlardýr.”

     Biz ne yapýyoruz. Baþka insanlara baktýðým zaman, aynaya baktýðýmýzda tanýmýþ olduðumuz kendimizi mi görüyoruz? Eðer öyleyse kendimizde bulunan, bildiðimiz ve yaþadýðýmýz tüm eksiklik ve ya güzellikleri onlarda görecek ve onlarý yargýlayacaðýz demektir. Yani baþka insanlar bize ayna olacak ve tüm çirkinliklerimizi veya güzelliklerimizi onlarda göreceðiz. Baþka insanlara bakýp kendimizi onlarda yargýlayacaðýz. Ama kendimizi eleþtirip deðiþtireceðimiz yerde, onlarý yargýlama yoluna gidip, baþkalarýný deðiþtirmeye çalýþýyoruz. Oysaki Allah hiçbir insana baþkalarýný yargýlama hakkýný vermemiþtir.

88/GÂÞÝYE-26: Summe inne aleynâ hisâbehum.

Sonra onlarýn hesaplarý muhakkak ki Bize aittir.

         Hesap, kýyâmet günü insanlarýn fiillerinin ve tasarladýklarýnýn filmlerini 3 boyutlu olarak görecekleri gün tamamlanacaktýr. Bu film boyunca her saniye kazanýlan ve kaybedilen dereceler ve sonuçlar açýk bir þekilde görülür.

13/RA'D-40: Ve in mâ nuriyenneke ba’dallezî neiduhum ev neteveffeyenneke fe innemâ aleykel belâgu ve aleynel hisâb(hisâbu).                                                                                                   Ve þâyet onlara vaadettiðimizin bir kýsmýný sana göstersek veya seni vefat ettirsek de; artýk senin üzerine düþen, sadece tebliðidir. Hesap, Bizim üzerimizedir.

     Allah'ýn bütün Resulleri ve bütün peygamberleri, irþad makamýna ulaþtýrdýðý, iradesini kendisine baðladýðý mürþidler, münkerden nehyeden ve irfanla emreden hüviyetteki insanlar tebliðle görevlidirler. Peygamber Efendimiz (S.A.V)'in ve bütün Resullerin yaptýðý þey, tebliðdir. Aslýnda teblið, herkesin görevi olup baþka bir insanýn hidayetine vesile olmanýn vasýtasýdýr. Herkes mutluluðu sadece iradesini kullandýðý takdirde yani Allah'a ulaþmayý dilediði takdirde yaþayabilir. Peygamber Efendimiz (S.A.V)'in amcasý, yeðeninin Peygamber olduðunu biliyordu. Peygamber Efendimiz (S.A.V) de ona tebligatýný yaptý ama o, Allah'a ulaþmayý dilemedi. Peygamber Efendimiz (S.A.V) onu bu sebeple cehennemden kurtaramadý. Çünkü Peygamber Efendimizin görevi; sadece anlatmak, teblið etmek, öðretmekti. Allahütealâ: "Sen hesap sormak yetkisinin sahibi deðilsin." demiþtir. Ve Allahütealâ, Peygamber Efendimiz (S.A.V)'e diyor ki:

28/KASAS-56: Ýnneke lâ tehdî men ahbebte ve lâkinnallâhe yehdî men yeþâ’(yeþâu), ve huve a’lemu bil muhtedîn(muhtedîne).                                                                                                                                                                                                          Muhakkak ki sen, sevdiðin kiþiyi hidayete erdiremezsin (onun ruhunu Allah'a ulaþtýramazsýn). Fakat Allah, dilediðini hidayete erdirir. Ve O, muhtedileri (hidayete erenleri) daha iyi bilir.

     Allahütealâ, hesabý kiramen kâtibin melekleri vasýtasýyla görür. Bu melekler, herkesin hayatýnýn ve düþüncelerinin her saniyesini üç boyutlu olarak hologram filme alýrlar.

     Hayat filminde fiillerle, kazanýlan ve kaybedilen dereceler arasýndaki iliþki daima sýfýr neticesini verir. 30 derecelik bir günah, 30 derece negatif olarak hesaba yazýlýr. Büyük bir hayýr iþlendiðinde ise hesaba büyük bir rakam yazdýrýr ve o fiille kazanýlan derece birbirini sýfýrlar. "Mizan" adlý bir sistem, kâinattaki bütün muhtevayý içeren bir dizayn içerisinde kýyâmette herkese teslim edilecektir. Düþüncelerden neler geçtiði, hayat filminde görülür. Otomatik olarak o göstergeye göre taammüd miktarý net olarak hesaba katýlýp, hiçbir hata yapmaksýzýn kazanýlan veya kaybedilen derecelerin sonucu gösterilir. Mizanýn gösterdiði rakamla hayat filmindeki rakam ayný rakamdýr. Demek ki; kimseye kýl kadar zulmedilmemiþtir.

     Ayette görüldüðü gibi yargýlama hakký yalnýz ve yalnýz Allaha aittir.

49/HUCURÂT-11: Yâ eyyuhellezîne âmenû lâ yeshar kavmun min kavmin asâ en yekûnû hayren minhum ve lâ nisâun min nisâin asâ en yekunne hayren minhunn(minhunne), ve lâ telmizû enfusekum ve lâ tenâbezû bil elkâb(elkâbi), bi’sel ismul fusûku ba’del îmân(îmâni), ve men lem yetub, fe ulâike humuz zâlimûn(zâlimûne).

Ey âmenû olanlar! Bir kavim, (baþka) bir kavimle alay etmesin. Belki onlar (alay edilenler) diðerlerinden daha hayýrlýdýr. Ve kadýnlar da diðer kadýnlarla (alay etmesin), belki kendilerinden (diðerleri) daha hayýrlýdýrlar. Ve birbirinizi ayýplamayýn. Kötü lâkaplarla çaðýrmayýn. Îmândan sonra fâsýk isimler ne kötü. Ve kim tövbe etmezse, iþte o zaman onlar zalimdirler.

     "Kavimler baþka kavimlerle alay etmesin. Belki onlar Allah'ýn indinde daha hayýrlýdýr. Kadýnlar da diðerleriyle alay etmesinler." buyruluyor. Îmândan sonra fasýk isimleri kullanmayýn.

    Allah'a ulaþmayý dileyin ve tövbe edin, bunlarý gerçekleþtirmeyenler nefslerine zulmettikleri cihetle zalimlerdir.

49/HUCURÂT-12: Yâ eyyyuhellezîne âmenûctenibû kesîran minez zanni, inne ba’daz zanni ismun, ve lâ tecessesû ve lâ yagteb ba’dukum ba’dâ(ba’dan), e yuhýbbu ehadukum en ye’kule lahme ahîhi meyten fe kerihtumûh(kerihtumûhu), vettekullâh(vettekullâhe), innallâhe tevvâbun rahîm(rahîmun).

Ey âmenû olanlar! Zandan çok sakýnýn. Muhakkak ki bazý zanlar günahtýr. Ve tecessüs etmeyin (merak edip insanlarýn hatalarýný araþtýrmayýn). Sizin bir kýsmýnýz diðerlerinin dedikodusunu yapmasýn. Hiç sizden biriniz, ölmüþ kardeþinin etini yemekten hoþlanýr mý? Elbette ondan tiksinirsiniz. Ve Allah'a karþý takva sahibi olunuz.  Muhakkak ki Allah, tövbeleri kabul eden ve Rahîm olandýr.

     "Zan'dan çok sakýnýn ve bu günahý iþlemeyin, zan günahtýr. Ýnsanlarýn yaptýklarýný merak etmeyin. Dedikodu yapmayýn. Dedikodu yapmak ölmüþ bir kardeþinizin etini yemek gibidir. Elbette tiksinirsiniz, yemezsiniz. Allah'a ulaþmayý dileyin ki Allah'a karþý takva sahibi olasýnýz." buyruluyor. Allah'a ulaþmayý dilemedikçe hiç kimse takva sahibi olamaz. Hata iþleyen mutlaka tövbe etmelidir. Allah tövbeleri kabul eder ve merhamet eder ve Rahîm esmasýyla tecelli eder.

     Allah c.c. hiçbir kimse veya kavimle alay etmememizi, hiç kimseyi kötü lakapla çaðýrmamamýzý, Hiçbir kimse hakkýnda iyi bile olsa zanda bulunmamamýzý, Hiç kimsenin merak edip hatalarýný araþtýrmamamýzý ve bu vesileyle onu yargýlayýp haddini bildirmeye kalkmamamýzý ve hiç kimsenin dedikodusunu yapmamamýzý emretmektedir. Yani Müslümanlýk sadece vasýta emirler deðildir. Müslümanlýk bir yaþam biçimidir. Müslüman demek, Halife olarak yaratýlmýþ, her konuda mükemmel insan demektir.

     Bu yüzden herkes gönül aynasýna bakýp kendi hatalarýný düzeltmeli ve aynada hiçbir eksik kalmayýncaya kadar nefis tezkiyesine devam etmeli, Allah’ýn bir evliyasý olmak, her devirde var olan Yunuslarýn arasýna girmek için var gücüyle çalýþmalýdýr. Ýnsanlar hem Müslümaným diyorlar, hem de Allah’ýn evliyasý olmanýn çok zor bir þey olduðunu düþünüyorlar. Halbuki Kur’an’da Allah herkesin velisi olabileceðini söylemekte, bunun formülünü vermekte ve hatta bütün insanlarý evliya olabilecek kabiliyette yarattýðýný söyleyerek bunu biz insan ve cinlere emretmektedir. Ama asýrlardýr Allah’ýn bize göstermiþ olduðu, bizi dünya ve ahiret mutluluðuna ulaþtýracak olan bu mutluluk reçetesi bir kenara býrakýlmýþtýr. Kur’an’daki din sadece vasýta emirler olan ibadetlerden ibaret deðildir. Kur’an’daki din bizi Allah’ýn velisi kýlacak ve ölmeden evvel ölmemizi saðlayan ve bizi gerçek kulluða götüren bir yaþam biçimidir. Yani amaç Allaha gerçek kul olmaktýr. Kulluða ise vasýta emirler olan ibadetlerle ulaþýlýr. Yani kulluðun içinde ibadetler de vardýr. Ýþte amaç ortadan kaldýrýlýnca vasýta ibadetler olan beþ þart insanlarý Allah’a ve gerçek kulluða ulaþtýramamakta ve Müslümanlar bir türlü mutluluðu yakalayamamaktadýrlar.  Allah’a kalûbelâda verdiðimiz misak olan teslimler unutulmuþtur. Halbuki Ýslam teslim demektir. Allah’a vuslat, yani ölmeden ruhun Allah’a ulaþtýrýlmasý demek olan ermiþ evliya olmak yaþanmamaktadýr. Hidayet; doðru yol olmuþ ve bizi dünya hayatýný yaþarken Allah’a ulaþtýracak olan sýratý müstakim ise öbür dünyada hesap meydaný ile cehennem arasýna konularak bu dünyada insanlarýn seyri sulükla Allah’a ulaþmasý kesinlikle önlenmiþtir.

     Halbuki Allah sýratý müstakim için bana istikametlenmiþ yol diyor.

15 / HÝCR - 41 : Kâle hâzâ sýrâtun aleyye mustekîm(mustekîmun).
Allahütealâ þöyle buyurdu: “Ýþte bu, Bana yönlendirilmiþ (Bana ulaþtýran) yoldur.”

     Ve þeytan da bu dünyada sýratý müstakim üzerine oturuyor ve insanlarýn Allaha ulaþmalarýný engelliyor.

7 / A'RAF - 16 : Kâle fe bimâ agveytenî le ak'udenne lehum sýrâtekel mustekîm(mustekîme).
(Ýblis): “Bundan sonra, beni azdýrman sebebiyle, mutlaka Senin Sýratý Mustakîmin'e onlara karþý (mani olmak için) oturacaðým.” dedi.

7 / A'RAF - 17 : Summe le âtiyennehum min beyni eydîhim ve min halfihim ve an eymânihim ve an þemâilihim, ve lâ tecidu ekserehum þâkirîn(þâkirîne).
Sonra, elbette onlara, önlerinden, arkalarýndan, saðlarýndan ve sollarýndan geleceðim ve onlarýn çoðunu þükredenlerden bulmayacaksýn.

     Peki sýrat için hak dostu Yunus ne diyordu. ”Kýldan ince kýlýçtan keskin dediler, üzerine evler yapasým geldi”. Teslim manasýna gelen Ýslam ve teslim olan insan demek olan Müslüman kelimelerinin manalarý hayatýmýzdan tamamen çýkmýþtýr. Bu nedenle insanlar nereye gideceklerini bilmedikleri için amaçsýzca dönüp durmakta, Ýslam’ýn beþ þartý ile mutluluðu bir türlü yaþayamamaktadýrlar. Yani Ýslam sadece beþ þarttan ibaret olmadýðý için, beþ þartla kimse mutlu olamamaktadýr. Her kes” sev beni seveyim seni diyerek “ sevgiyi ve mutluluðu karþýsýndakinden beklemektedir. Bu gün insanlýðý bu buhrandan kurtaracak tek bir yol vardýr. O da Kur’an’daki Ýslam’ý hayatýmýza geçirmek, bize miras olarak kalan Ýslam’ý ve imanýmýzý bilinçli olarak tazelemektir. Bunun için Allah’a ulaþmayý ve Allah’ýn evliyasý olmayý gönülden ona yönelerek dilemektir. Bundan sonrasýný Allah kendisi mutlaka yerine getirecektir. Çünkü Allah’a bir adým atana O koþarak gelmeye hazýr bekliyor. Allah bizi yukarýlarda bir yerde hata yapsýnlar da cezalandýrayým diye bekleyen bir varlýk deðildir. O Allah ki, kâinatta en çok biz insanlarý seviyor. Bütün herkesi severek yaratmýþtýr. En az sevdiðinden en çok sevdiðine kadar bir sevgi skalasýnda herkesi sever. Ve O Allah ki, yarattýðý her þeyi insan için yaratmýþ ve emrine vermiþtir.,

45 / CASÝYE - 13 : Ve sahhare lekum mâ fîs semâvâti ve mâ fîl ardý cemîan minh(minhu), inne fî zâlike le âyâtin li kavmin yetefekkerûn(yetefekkerûne).
Ve göklerde ve yerde olanlarýn hepsini kendinden (bir lütuf olarak) size musahhar (emre amade) kýldý. Muhakkak ki bunda, tefekkür eden bir kavim için mutlaka âyetler (ibretler) vardýr.

     Ama insaný kendisi için yaratmýþtýr.

2 / BAKARA - 156 : Ellezîne izâ esâbethum musîbetun, kâlû innâ lillâhi ve innâ ileyhi râciûn(râciûne).
Onlar ki; kendilerine bir musîbet isabet ettiði zaman: “Biz muhakkak ki Allah içiniz (O'na ulaþmak ve teslim olmak için yaratýldýk) ve muhakkak O'na döneceðiz (ulaþacaðýz).” dediler.

     Ve Allah kendisine gönülden yönelenleri mutlaka kendisine hidayet edecektir ( ulaþtýracaktýr).

29/ANKEBÛT-5: Men kâne yercû likâallâhi fe inne ecelallâhi leât(leâtin), ve huves semîul alîm(alîmu).                                                                                                                                     Kim Allah'a mülâki olmayý (hayattayken Allah'a ulaþmayý) dilerse, o taktirde muhakkak ki Allah'ýn tayin ettiði zaman mutlaka gelecektir (ruhu mutlaka hayattayken Allah'a ulaþacaktýr). Ve O; en iyi iþiten, en iyi bilendir.

42/ÞÛRÂ-13: Þerea lekum mined dîni mâ vassâ bihî nûhan vellezî evhaynâ ileyke ve mâ vassaynâ bihî ibrâhîme ve mûsâ ve îsâ, en ekîmûd dîne ve lâ teteferrekû fîh(fîhi), kebure alel muþrikîne mâ ted’ûhum ileyh(ileyhi), allâhu yectebî ileyhi men yeþâu ve yehdî ileyhi men yunîb(yunîbu).

(Allah) dînde, onunla Hz. Nuh'a vasiyet ettiði (farz kýldýðý) þeyi (þeriati); “Dîni ikame edin (ayakta, hayatta tutun) ve onda (dînde) fýrkalara ayrýlmayýn.” diye Hz. Ýbrâhîm'e, Hz. Musa'ya ve Hz. Ýsa'ya vasiyet ettiðimiz þeyi Sana da vahyederek, size de þeriat kýldý. Senin onlarý, kendisine çaðýrdýðýn þey müþriklere zor geldi. Allah, dilediðini Kendisine seçer ve O'na yöneleni, Kendisine ulaþtýrýr (ruhunu hayatta iken Kendisine ulaþtýrýr).

13/RA'D-27: Ve yekûlullezîne keferû lev lâ unzile aleyhi âyetun min rabbih(rabbihi), kul innallâhe yudillu men yeþâu ve yehdî ileyhi men enâb(enâbe).

Ve kâfirler: “Ona, Rabbinden bir âyet (mucize) indirilse olmaz mý?” derler. De ki: “Muhakkak ki Allah, dilediði kimseyi dalâlette býrakýr ve O'na yönelen kimseyi Kendine ulaþtýrýr (hidayete erdirir).

Ayetlerde de görüldüðü gibi kim gönülden yönelerek Allaha ulaþmayý(ermeyi) ve onun dostu olmayý dilerse; Allah mutlaka onu kendisine ulaþtýracak ve dostu (ermiþ evliyasý) kýlacaktýr. Hayatta bundan daha güzel ve daha kolay ne var acaba, düþünmeye baþlamaya deðmez mi sevgili kardeþlerim…?                            

Allah razý olsun.

Burhan AKSU