Resuller

Kuraný Kerimin bütününü incelediðimizde, Allahu Teala'nýn beþ nevi resul den bahsettiðini tesbit ediyoruz. Nebi resuller, veli resuller, melek resuller,cin resuller ve alalade resuller.

1-NEBÝ RESULLER:

Nebiler, kendilerine þeriat kitabý verilen Peygamberlerdir.Ve bütün peygamberler (nebiler) önce kendi kavimlerinin resulüdür, sonra peygamber olarak seçilirler. O halde Allah'a göre nebiler, kendilerine þeriat kitabý verilen peygamberlerdir.

Nebilik, Peygamber Efendimiz ile sona ererken resullük sona ermiþ deðildir.

Ademoðlu yeryüzünde yaþadýðý sürece,ki kýyamete kadar yaþayacaktýr, Allah nebilerin olmadýðý dönemlerde de veli resulleri bütün kavimlere ve kendi lisanlarýyla göndereceðini ifade buyurmaktadýr.

2-VELÝ RESULLER:

Veli Resuller kendilerine þeriat kitabý verilmeyen kavimlerin (milletlerin) resulleridir. Onlar Peygamberlere indirilen þeriat kitabý ile hükmederler.Allah, bu resullerin içlerinden birini peygamberlerin olmadýðý dönemlerde vekaleten devrin imamý olarak seçer(Secde 24).

Allahu Teala Ali Ýmran 81 de nebilerin sona ermesinden sonar, bir resulün geleceðini ifade buyuruyor ve Peygamber Efendimiz SAV de dahil olmak üzere o resule yardým edeceklerine dair Ahzab 7 de sözü geçen nebilerden misak alýyor. Bu resul, bir veli resuldür, nebi resul olmasý mümkün deðildir. Çünkü, Peygamber Efendimiz son nebidir ve söz konusu olan resul, Peygamber Efendimizden sonra geleceðine için nebi olmasý mümkün deðildir.

Furkan 30 da kavmim Kuraný terk etti diyen resulün Peygamber Efendimiz olmasý mümkün deðildir. Peygamber Efendimiz zamanýnda Kuran terk edilmedi aksine yaþandý.Kuran þu yaþadýðýmýz zaman parçasýnda terk edilmiþtir.

Duhan 13 de sözü edilen resulün yaþadýklarýný, Allah Peygamber Efendimzin kalb gözüne göstermektedir. Göklerin apaçýk dumanla kaplanmasý Peygamber Efendimiz zamanýnda olan bir olay deðildir. Bu olay zamanýmýzda cereyan eden bir olaydýr. Söz konusu olaydaki resul ise, Peygamber Efendimizden sonra gelen bir veli resuldür.

Bakara 87 ve müminun 44 de Allah, resulleri ardý arkasý kesilmeksizin gönderdiðini açýklýyor. Bu resuller veli resullerdir. Çünkü nebi resuller arasýnda fetret devri vardýr dolayýsýyla nebiler ardý arkasý kesilmeksizin gönderilmemektedirler. Buna bir örnek vermek gerekirse; Hz. Ýsa ila Peygamber Efendimiz arasýnda 600 yýllýk bir fetret devri vardýr.

Allahu Teala Ýncil de, Havarilerle ilgili bölüme resullerin iþleri diye bir baþlýk vermiþ. Yani Ýncil de havariler resuller olarak adlandýrýlmaktadýr. Yasin 14 de, havarilerden ikisi bir þehre gönderiliyor ve onlara Allah, resuller diyor. Hatta “onlarý üçüncü resulle (yani üçüncü havari ile) destekledik” buyuruyor. Havariler Peygamber olmadýðýna göre, ama Ýncil ve Kuran onlara resul dediðine göre ,onlar peygamber olmayan veli resullerdir.

Ali Ýmran 164 deki resulde veli resuldür, eðer nebi resul olsaydý görev adedi 4 deðil 5 olurdu yani hikmetin ötesinide öðretmekle vazifeli olurdu.

Araf 35 Allah, Ademoðularý dediði zaman, Adem As'dan kýyamet günü doðup ölecek bütün ademoðullarý bu söze muhataptýrlar. Rabbimiz“Size ayetlerimi açýklayan resullerim gelecek” buyuruyor, zamanýmýzda peygamber olmadýðýna ve olmayacaðýna göre bize zamanýmýzda ayetleri açýklayan resuller nebi olamazlar elbette.Onlar ancak veli resullerdir.

3-MELEK RESULLER:

Allahu Teala kiramen katiben meleklerine resuller diyor. Yine Azrail AS'a ve Cebrail AS' a da resul diye hitap ediyor. O halde, insanlardan resuller olduðu gibi meleklerden de resuller vardýr.

4-CÝN RESULLER:

Allah Kuran da insanlardan, meleklerden resuller seçtiði gibi cinlerden de resuller seçtiðini ifade buyuruyor.

5-ALALADE RESULLER:

Allahu Teala, Firavunun Yusuf AS a gönderdiði bir ulaða bile resul demektedir. Yine Saba melikesinin Hz. Süleyman'a gönderdiði elçiye de resul demektedir. Bunlar alalade resullerdir.

Ýþte ayetler:

3/ÂLÝ ÝMRÂN-81: Ve iz ehazallâhu mîsâkan nebiyyîne lemâ âteytukum min kitâbin ve hikmetin summe câekum resûlun musaddikun limâ meakum le tu’minunne bihî ve le tensurunneh(tensurunnehu), kâle e akrartum ve ehaztum alâ zâlikum ýsrî, kâlû akrarnâ, kâle feþhedû ve ene meakum mineþ þâhidîn(þâhidîne).

Ve Allah, nebilerden, “Size kitap ve hikmet verdim. Sonra size, beraberinizde olaný (Allah'ýn size verdiði kitaplarý) tasdik eden bir Resûl geldiði zaman, O'na mutlaka îmân edeceksiniz ve O'na mutlaka yardým edeceksiniz” diye misak aldýðý zaman, “Ýkrar ettiniz mi (kabul ettiniz mi?) ve bu aðýr (ahdimi) üzerinize aldýnýz mý?” diye buyurdu. (Onlar da): “Ýkrar ettik (kabul ettik)” dediler. (Allahû Teâlâ): “Öyleyse þahit olun ve Ben sizinle beraber þahitlerdenim.” buyurdu.

33/AHZÂB-40: Mâ kâne muhammedun ebâ ehadin min ricâlikum, ve lâkin resûlallâhi ve hâtemen nebiyyin(nebiyyine), ve kânallâhu bi kulli þey’in alîmâ(alîmen).

Muhammed (A.S), sizin erkeklerinizden hiçbirinin babasý olmamýþtýr (deðildir). Fakat Allah'ýn Resûl'ü ve Nebîler'in (Peygamberler'in) Hatemi'dir (Sonuncusudur). Allah, herþeyi en iyi bilendir.

7/A'RÂF-35: Yâ benî âdeme immâ ye’tiyennekum rusulun minkum yekussûne aleykum âyâtî fe menittekâ ve asleha fe lâ havfun aleyhim ve lâ hum yahzenûn(yahzenûne).

Ey Âdemoðullarý! Sizin içinizden, size âyetlerimi anlatan (kýssa eden) resûller geldiði zaman, bundan sonra kim takva sahibi olur ve nefsini ýslâh ederse (nefs tasfiyesi yaparsa), artýk onlara korku yoktur. Ve onlar mahzun olmazlar.

10/YÛNUS-47: Ve likulli ummetin resûl(resûlun), feizâ câe resûluhum kudýye beynehum bil kýstý ve hum lâ yuzlamûn(yuzlamûne).

Her ümmetin bir resûlü vardýr. Onlara, resûlleri geldiði zaman onlarýn aralarýnda adaletle hükmolundu. Onlara zulmedilmez.

14/ÝBRÂHÎM-4: Ve mâ erselnâ min resûlin illâ bi lisâni kavmihî li yubeyyine lehum, fe yudillullâhu men yeþâu ve yehdî men yeþâ’(yeþâu), ve huvel azîzul hakîm(hakîmu).

Hiçbir resûlümüz yoktur ki; Biz, onu kendi kavminin lisanýyla göndermiþ olmayalým. Onlara (kendi lisanlarýyla) beyan etsin (açýklasýn) diye. Öyleyse Allah, dilediðini (Allah'a ulaþmayý dilemeyenleri) dalâlette býrakýr. Dilediðini (Allah'a ulaþmayý dileyenleri) hidayete erdirir. Ve O, Azîz'dir, Hikmet Sahibi'dir.

16/NAHL-36: Ve le kad beasnâ fî kulli ummetin resûlen eni’budûllâhe vectenibût tâgût(tâgûte), fe minhum men hedallâhu ve minhum men hakkat aleyhid dalâleh(dalâletu), fe sîrû fîl ardý fanzurû keyfe kâne âkýbetul mukezzibîn(mukezzibîne).

Ve andolsun ki Biz, bütün ümmetlerin (milletlerin, kavimlerin) içinde resûl beas ettik (hayata getirdik, vazifeli kýldýk). (Allah'a ulaþmayý dileyerek) Allah'a kul olsunlar ve taguttan (insan ve cin þeytanlardan) içtinap etsinler (sakýnýp kurtulsunlar) diye. Onlardan bir kýsmýný (Resûlün daveti üzerine Allah'a ulaþmayý dileyenleri), Allah hidayete erdirdi ve bir kýsmýnýn (dilemeyenlerin) üzerine dalâlet hak oldu. Artýk yeryüzünde gezin. Böylece yalanlayanlarýn akýbetinin, nasýl olduðuna bakýn (görün).

33/AHZÂB-7: Ve iz ehaznâ minen nebîyyîne mîsâkahum ve minke ve min nûhýn ve ibrâhîme ve mûsâ ve îsebni meryeme ve ehaznâ minhum mîsâkan galîzâ(galîzan).

O zaman ki; Biz, nebîlerden onlarýn misaklerini almýþtýk. Ve senden ve Hz. Nuh'tan ve Hz. Ýbrâhîm'den ve Hz. Musa'dan ve Meryemoðlu Hz. Ýsa'dan ve onlardan aðýr bir misak aldýk.

25/FURKÂN-30: Ve kâler resûlu yâ rabbi inne kavmîttehazû hâzel kur’âne mehcûrâ(mehcûran).

Ve resûl: “Ey Rabbim! Muhakkak ki benim kavmim, bu Kur'ân'dan ayrýldý (Kur'ân'ý terketti).” dedi.

44/DUHÂN-11: Yagþân nâs(nâse), hâzâ azâbun elîm(elîmun).

(O fitne ki) insanlarý (insanlarýn büyük kýsmýný) sarmýþtýr. Ýþte bu, elîm bir azaptýr.

44/DUHÂN-12: Rabbenekþif annel azâbe innâ mû’minûn(mû’minûne).

Rabbimiz, azabý bizden kaldýr. Muhakkak ki biz, mü'minleriz.

44/DUHÂN-13: Ennâ lehumuz zikrâ ve kad câehum resûlun mubîn(mubînun).

Onlara (herþeyi) açýklayan bir resûl gelmiþti. (Buna raðmen resûlün söylediklerinden) ibret almadýlar.

44/DUHÂN-14: Summe tevellev anhu ve kâlû muallemun mecnûn(mecnûnun).

Ve (O'NA) (þeytan tarafýndan vahyedilerek) “öðretilmiþ” ve “deli” dediler ve sonra O'NDAN yüz çevirdiler.

2/BAKARA-87: Ve lekad âteynâ mûsâl kitâbe ve kaffeynâ min ba’dihî bir rusuli ve âteynâ îsâbne meryemel beyyinâti ve eyyednâhu bi rûhil kudus(kudusi), e fe kullemâ câekum resûlun bimâ lâ tehvâ enfusukumustekbertum, fe ferîkan kezzebtum ve ferîkan taktulûn(taktulûne).

Andolsun ki, Biz, Musa'ya kitap verdik ve ondan sonra ardarda resûller gönderdik. Ve Meryem'in oðlu Ýsa'ya beyyineler (açýk deliller) verdik ve onu Ruh'ûl Kudüs ile destekledik. Öyle ki, nefslerinizin hoþlanmadýðý bir þeyle gelen resûle karþý, her defasýnda kibirlendiniz. Bu sebeple bir kýsmýný yalanladýnýz ve bir kýsmýný da öldürüyorsunuz.

23/MU'MÝNÛN-44: Summe erselnâ rusulenâ tetrâ, kullemâ câe ummeten resûluhâ kezzebûhu fe etbâ’nâ ba’dahum ba’dan ve cealnâhum ehâdîs(ehâdîse), fe bu’den li kavmin lâ yu’minûn(yu’minûne).

Sonra Biz, resûllerimizi ardarda (arasý kesilmeksizin) gönderdik. Her ümmete resûlü geldiði zaman, her defasýnda onu yalanladýlar. Biz de onlarý birbiri arkasýndan (helâk ettik). Ve onlarý efsane kýldýk. Artýk mü'min olmayan kavim (Allah'ýn rahmetinden) uzak olsun.

36/YÂSÎN-14: Ýz erselnâ ileyhimusneyni fe kezzebûhumâ fe azzeznâ bi sâlisin fe kâlû innâ ileykum murselûn(murselûne).

Onlara iki (resûl) göndermiþtik. Fakat ikisini de tekzip ettiler (yalanladýlar). Bunun üzerine (onlarý) üçüncü (resûl) ile azîz kýldýk (destekledik). O zaman onlar: "Muhakkak ki biz, size gönderilmiþ resûlleriz." dediler.

3/ÂLÝ ÝMRÂN-164: Le kad mennallâhu alel mu’minîne iz bease fîhim resûlen min enfusihim yetlû aleyhim âyâtihî ve yuzekkîhim ve yuallimuhumul kitâbe vel hikmeh(hikmete), ve in kânû min kablu le fî dalâlin mubîn(mubînin).

Andolsun ki Allah, mü'minlerin (baþlarýnýn) üzerine (devrin imamýnýn ruhu) bir ni'met olmak üzere (onlarýn aralarýnda, kendi kavminin içinde) kendilerinden bir resûl beas eder. Onlara O'nun (Allah'ýn) âyetlerini tilâvet eder, onlarý tezkiye eder ve onlara kitap ve hikmeti öðretir. Ondan evvel (Allah'a ulaþmayý dilemeden evvel) onlar gerçekten açýk bir dalâlet içinde idiler.

22/HACC-75: Allâhu yastafî minel melâiketi rusulen ve minen nâs(nâsi), innallâhe semîun basîr(basîrun).

Allah, meleklerden ve insanlardan resûller seçer. Muhakkak ki Allah, en iyi iþitendir, en iyi görendir.

43/ZUHRÛF-80: Em yahsebûne ennâ lâ nesmeu sýrrehum ve necvâhum, belâ ve rusulunâ ledeyhim yektubûn(yektubûne).

Yoksa onlarýn sýrlarýný ve fýsýltýlarýný iþitmeyeceðimizi mi zannediyorlar? Hayýr, onlarýn yanýnda resûllerimiz (elçilerimiz) (herþeyi) yazýyorlar.

6/EN'ÂM-61: Ve huvel kâhiru fevka ibâdihî ve yursilu aleykum hafazah(hafazaten), hattâ izâ câe ehadekumul mevtu teveffethu rusulunâ ve hum lâ yuferritûn(yuferritûne).

Ve O, kullarýnýn üstünde kahhardýr (kuvvet ve güç sahibidir). Ve üzerinize muhafaza edici (koruyucu) gönderir. Sizden birinize ölüm gelince, onu resûllerimiz vefat ettirir. Onlar (bunu yaparken) kusur etmezler.

19/MERYEM-19: Kâle innemâ ene resûlu rabbiki li ehebe leki gulâmen zekiyyâ(zekiyyen).

“Ben sadece sana zeki (temiz) bir erkek çocuk baðýþlamak için senin Rabbinin bir Resûl'üyüm.” dedi.

6/EN'ÂM-130: Yâ ma’þerel cinni vel insi e lem ye’tikum rusulun minkum yakussûne aleykum âyâtî ve yunzirûnekum likâe yevmikum hâzâ, kâlû þehidnâ alâ enfusinâ ve garrethumul hayâtud dunyâ ve þehidû alâ enfusihim ennehum kânû kâfirîn(kâfirîne).

Ey insan ve cin topluluðu! Size âyetlerimi anlatan ve bugününüze ulaþacaðýnýz konusunda sizi uyaran içinizden resûller (elçiler) gelmedi mi? “Kendi nefslerimize þahit olduk.” dediler. Dünya hayatý onlarý aldattý. Ve kendilerinin kâfir olduðuna, kendileri þahit oldular.

12/YÛSUF-50: Ve kâlel meliku’tûnî bih(bihî), fe lemmâ câehur resûlu kâlerci’ ilâ rabbike fes’elhu mâ bâlun nisvetillâtî katta’ne eydiyehunn(eydiyehunne), inne rabbî bi keydihinne alîm(alîmun).

Ve Melik: “Onu bana getirin.” dedi. Böylece ona, resûl (ulak, haberci) geldiði zaman Yusuf (a.s): “Efendine dön ve ellerini kesen kadýnlarýn hali (durumu) nedir, ona sor.” dedi. Muhakkak ki; Rabbim onlarýn hilelerini en iyi bilendir.

27/NEML-35: Ve innî mursiletun ileyhim bi hediyyetin fe nâzýratun bime yerciul murselûn(murselûne).

Ve muhakkak ki ben onlara hediye ile resûller göndereceðim. Böylece bakalým resûller (elçiler) ne ile dönecekler?