Mezardaydým. Soyutlamýþtým herkesten kendimi. Saç sakal iç içe girmiþti. Yemeden içmeden kesilmiþtim. Bir deri bir kemik kalmýþtým. Ne kimseyle görüþecek gücüm ne de biriyle dertleþecek dermaným kalmýþtý. Diri diri kendimi gömmüþtüm.

Göðüm hep kapalýydý. Çiçeklerim hep soluktu. Ne bir eþ vardý baþýmý ayný yastýða koyduðum, ne de bir arkadaþ vardý ekmeði ortasýndan bölüp paylaþtýðým. Yaþamýn kýyýsýnda deðildim, uçurumundaydým, en ucunda…

Bazen bir rüzgâr çýkar. Ufacýk bir alevi yangýna çevirir. Bazen bir çiçek açar, kocaman bir çölü cennete benzetir. Bazen bir böcek uçar, yaþama dair ümitleriniz tazelenir. Hepsi fark etmeden iþaret olur baþka bir þeye. Güneþ ýþýðý girer içeriye pencereden. Bir bebek aðlamasý gelir. Yaþama dair herhangi bir emare olur. Ýþte o mavilik sen oldun bana. Mezarýmýn üzerindeki topraðý attýn. Yaþama gülümsedim seninle. Kýþtan bahara vasýl oldum. Karanlýðýn hükümdarlýðýný delen bir ýþýk oldun, yalnýzlýðýn paçavrasýný üzerimden çekip alan bir el oldun. Hüznümü bertaraf eden bir sihirli nefes oldun.

Her þey güllük gülistanlýktý o günlerde benim için. Bir ses insaný bu kadar mý etkilerdi? Bir selam bu kadar mý cezbederdi bir adamý? Bir bakýþ bu kadar içten mi vururdu? Ya o gülüþüne ne demeli? Sanýrsýnýz ki kurþundur kalbe deðen. Ya yürüyüþüne… Kalbim var. Daha fazlasýný kaldýramýyorum lütfen.

O bahar oldu ben de o bahara misafir bir kelebek oldum. O nereye çadýr kurduysa ben oraya kanat çýrptým.

-Ömrüm.  diyordum ona. Bu çok doðruydu çünkü. Ýkinci kez doðmuþ gibiydim onunla. Ýntiharýn kýyýsýndan dönmüþtüm.  Bu yaþamdaki tek gayemdi. Anlamýydý aþkýmýn.

- Sen gidersen bir gün ben ölürüm. diyordum ona. Ben böyle deyince hiçbir þey olmaz gibi gülüyordu bana.

-          Benden önce her ne olursa olsun gitme, benden sonra git. diye yalvarýyordum ona

adeta.

                Baþýna buyruktu.

                Saðý solu belli olmazdý.

Esti mi kafasýna çeker giderdi.

Mezardan yeni çýkmýþ bir ceset gibiydim. Yeni yeni þekil buluyordum. Kaným damarlarýmda dolaþmaya baþlýyordu ve renk geliyordu yüzüme. Ciðerlerime taze oksijen doluyor ve beni kendime getiriyordu. Kelimeleri doðru telaffuz etmeye baþlýyordum. Çiçeklerin kokusunu almaya, kuþlarýn sesini iþitmeye baþlýyordum. Hepsinin özünde o vardý, biliyordum.

Yaz yaðmuru gibi geldi ve çorak gönlüme ferahlýk kattý. Betondan bir binanýn en çiçekli ve renkli penceresiydim onunla. Kuþlarýn eksik olmadýðý… Güneþin ve mavinin…

Benim özgürlüðümdü o. Sevincimdi. Aþkýmdý. Onsuz taþ duvara benzeyen ömrüm, onunla yeniden neþvünema buluyordu. Onun güldüðünü güneþin doðuþundan anlýyordum. Saçlarýný daðýtýp salladýðýný rüzgârdan biliyordum. Kokusunu bahçedeki bütün çiçeklerden… Beni mezarýmdan çýkaran oydu. Tabutumun çivilerini söken…

O, yaþamdý benim için. Kýyýsýna vurduðum… Gölgesine sýðýndýðým… Çocuklar gibi koþup oynadýðým, hesapsýz kitapsýz sevdiðim…

Bir gün anlayamadým ne olduðunu ilk baþta. Ýlk bakýþta çözemedim içimdeki huzursuzluðu, bahtsýzlýða mana yükleyemedim, idrak edemedim can sýkýntýsýný. Önce güneþim karardý. Kuþlarým uçtu baþka diyarlara. Aðustostu. Sonra rüzgâr kesildi. Ve en nihayetinde çiçeklerin hepsi sararýp soldu. Çekip aldý ayak izlerini yaþadýðým þehirden. Bakýþýný çekti gözlerimden. Gülüþünü sakladý daðlarýn ardýna. Bir yabancý gibi gitti. Bir periymiþ gibi kayboldu. Ýþte o an kalbime derin bir sancý girdi, aklýma bir çivi saplandý. Canýmý tel tel kopardýlar sanki. Kirpiklerim artýk engel olamýyordu gözyaþlarýma. Caným çýkmak istiyordu bedenimden. Ölüce bir hale girdim yeniden. Eskisinden daha beter haldeydim. Ýstiyordum ki yerin yedi kat altýna gireyim de kimseyi görmeyeyim, duymayayým.

-          Beni mezarýma geri götür. diye dua ediyordum. Çünkü ölüler hüznü yaþamaz hüznün ta

kendisi olur. Böyle iþte, ömrünüzü uzatan da olur kýsaltan da…  Benim ömrüm birkaç haftalýðýna ya da aylýðýna da olsa uzadý onunla. Bu yüzden müteþekkirim ona. Bir saniyesi binlerce güne tekabül ediyordu bende, bir dakikasý yüz binlerce güne, bir saati milyonlara… Sevme bitince de mezarýma geri dönüyordum. Ýþte ben sevince böyle seviyordum. Kimse suçlamasýn benim yüzümden onu. Onu suçlarsanýz sevemezsiniz.