Sen mısralar içinde, saklanıp duruyorsun,
Habersiz sözlerime, dalma… istemiyorum.
Unuttum diyorum bak, yine de
yoruyorsun,
Kalbimin sırlarında, kalma…
istemiyorum.
Aşkı çoktan çıkardım, şiirimden sözümden,
Bilesin eksik değil , kırışıklar yüzümden,
Sanma acı çekmedim, kan damladı
gözümden,
Artık tebessümümde, olma… istemiyorum.
Günbegün eskiyoruz, belirdi aklarımız,
Anıların izinde, yanar şakaklarımız,
Küçük bir an hatırlar, titrer
dudaklarımız,
Şimdi hayale bile, gelme… istemiyorum.
Zaten sarmış acılar,
yüreğim alev almış,
O en güzel günlerim, yittiğim dünde
kalmış,
Yaşadığım ne varsa, anladım ki masalmış,
Her zaman orada kal, ölme…
istemiyorum.
Zamanın terkisinde, ömrümü sürüyorum,
Nereye sürse rüzgar, oraya yürüyorum,
Merak etmişsin gibi, hayaller görüyorum,
Ne haldeyim şimdi ben, bilme…
istemiyorum.
Taş kesilmiş yüreğim, bir kerecik
ağlamam,
Hani yıkılsa dünya, kara bile bağlamam,
Yitip giden günlere, yüreğimi dağlamam,
Gelip hayallerimi, bölme… istemiyorum.
Tövbe dedim ben aşka, dilim bir kere yandı
Uzaklardan görenler, hep beni mecnun
sandı,
Gerçekte aşk yok imiş, Adem artık uyandı,
Yarım kalan
aklımı, çelme… istemiyorum.
Adem Efiloğlu