Dökülürken yaprağı aklar
düşmüş saçları artık
kırağı

Yüzünü dönmüş
Eylül ekime
son bahar hüzün sokağı

Şimdiye kadar duyduğum
 En güzel beste dilimin ucunda
   Söylemeye utanırım

Dinlemeye de 

Bazen sarı bazen turuncu
Rengi
Yumak yumak kalbimde

Yıllanmış kökleri
Örselenmiş tek-parça
Gün doğmuştur elbet
Ağarmıştır sabah
  

  Kabul olmuştur duası 

    Taramıştır rüzgar
Savurdukça gökyüzüne
hayran
Bırakmıştır kendine  

Daima 

Uyumuştur birileri
 Gölgesinde elli yaşında
Son kozalağı 

Yaşını göstermez oysa 

Yıllanmış sonuçta

Hey gidi koca
 Çınar neler var
  heybetinde

 Dünden bugüne

Bana kalan 

   Kar düşerse eğer omzuna
Beni hatırla

Ebru Çimen

🌲🌿