Fatih zeki ve çalýþkan bir öðrenciydi. Her gün düzenli bir þekilde derslerine çalýþýr, ödevlerini yapardý. Anlamadýðý bir konu olduðunda sormaktan çekinmezdi. Çünkü bilginin, öðrenmenin anahtarýnýn soru sormak olduðunu babasý ona öðretmiþti.
Mayýs ayýnýn hafif yaðýþlý bir günüydü. Dýþarýda temiz bir hava vardý. Biraz sonra yaðmur kesilmiþ, güneþin gülen yüzü görünmüþtü. Gökkuþaðý, dünyanýn özlediði rengârenkliliðin tebessümü gibi Fatih’e bakýyordu. Renkli gelinliðiyle kendisini süzen kýza gülümseyerek okula doðru ilerledi.
Tam okula gireceði sýrada kolundan tutan bir el hissetti. Heyecanla dönüp baktýðýnda arkadaþý Selim’i gördü. Selim, Fatih’in kolundan tutarak çekti. Ona; “Fatih gel bugün internet kafeye gidelim. Orada çok güzel oyunlar, bilgiler var. Beraber eðleniriz” dedi.
Fatih ilk önce bu teklifi reddetti. Fakat arkadaþýnýn ýsrarlarý ve “bir kereden bir þey olmaz” demesi üzerine, onunla birlikte okuldan ayrýldýlar.
Selim’in sürekli takýldýðý kafeye giderken, Fatih’in babasý onlarý gördü. Arabayý durdurdu. Onlarý takibe etti. Ýnternet salonuna girdiklerini gördükten sonra oradan ayrýldý.
Selim ile Fatih internet salonuna girerek zamaný öldürerek, baþarýyý tepeleyen bilgisayarlara gömüldüler. Vaktin nasýl geçtiðini fark etmediler. O sýrada okul çýkýþý oraya takýlan bir arkadaþlarý içeriye girdi. Fatih’i orada görünce þaþýrdý; “Vay bizim çalýþkan çocuk ta buralara gelirmiþ” diyerek Fatih’le alay etmeye baþladý. Fatih okulun daðýldýðýný anlayýnca hemen toparlanýp evin yolunu tuttu.
Eve giderken iç dünyasýnda melekle þeytanýn savaþýný dinliyordu. Melek; “ Bu yaptýðýn davranýþ çok kötü, sana güvenen insanlara haksýzlýk yapýyorsun. Böyle yaparsan baþarý merdivenlerinin basamaklarýný kýrarak aþaðýya düþersin” diyordu.
Buna karþýlýk þeytanýn sesi bahar meltemi gibi yumuþacýk ve nefsin hoþuna gidecek tondaydý; “Niçin kötü olsun? Bu da çocuk deðil mi? Onun da eðlenmeye, oynamaya hakký yok mu? “ diyordu.
Bu tsunami dalgalarýnýn gelgitlerinde Fatih eve vardý. Ama her günkü neþesi yoktu. Gözleri suçluluk bulutlarýnýn yýðýlmasý sonucu kararmýþ gibiydi. Annesi oðlunu hiç böyle görmemiþti. Ama sesini çýkarmadý. Kendi haline býraktý. Fatih üzerini deðiþtirdikten sonra; “Anneciðim izin verirsen biraz sahilde dolaþmak istiyorum” dedi. Annesi bunun oðluna iyi geleceðini düþünerek izin verdi.
Güneþin ýþýnlarý denizde yansýyordu. Martýlar gözlerine kestirdikleri balýklarý avlamak için denize keskin dalýþlar yapýyorlardý. Dalgalar hýrçýn boðalar gibi kayalara saldýrýyorlardý.
Fatih bunlarý seyrederken yüreðindeki tsunamileri engelleyecek dalgakýranlar arýyordu. Ama hayýr yoktu… Güneþ yorulup ta evine uyumak için çekilirken etrafý hafif bir kýzýllýk kapladý. Eve dönme vakti gelmiþti.
Babasý eve gelmiþti. Annesi de yemeði hazýrlamýþ sofrayý kuruyordu. “ Ýyi akþamlar anne, baba” diyerek lavaboya giderek elini yüzünü yýkadý. Sessizce gelip sofraya oturdu.
Yemekten sonra dua ettiler. Babasý, Fatih’i yanýna çaðýrdý. Ona; “Oðlum, bugün güzel bir hikâye okudum. Onu sana da anlatmak istiyorum” dedi.
Akrebin birisi dere kenarýnda dolaþýyormuþ. Onu gören bir kurbaða; “ Akrep kardeþ ne geziyorsun? Bir derdin mi var?” demiþ. Akrep; Kurbaða kardeþ, karþý kýyýya geçeceðim, ama yüzmesini bilmediðim için oraya gidemiyorum” demiþ. Bunun üzerine kurbaða; “Üzülme akrep kardeþ. Atla sýrtýma seni karþý kýyýya geçireyim” demiþ. Akrep kurbaðanýn sýrtýna binmiþ. Kurbaða da yüzmeye baþlamýþ. Ama yolun ortasýna gelince kurbaðayý sokmaya baþlamýþ. Bunun üzerine kurbaða; “Ne yapýyorsun akrep?” demiþ. Akrep de; “Ne yapayým kardeþ birini gördüðümde sokmadan, zehirlemeden duramýyorum. Huyum bu” demiþ. Kurbaða da; “Akrep kusura bakma ben de suyu gördüðümde dalmadan duramýyorum” diyerek suya dalmýþ. Akrep de boðulmuþ.
Bak Fatih’im, arkadaþlarýný akrep gibi zehir akýtanlardan seçersen, bir gün mutlaka seni zehirler. Kurbaða gibi dalacak suyun da olmazsa ölüm kaçýnýlmaz olur. Ýþte seni okuldan, derslerden uzaklaþtýran ve kötü alýþkanlýklara sürükleyenler kim olursa olsun akrep arkadaþtýr. Senin zamanýný boþ þeylerde harcatanlar, sigaraya alýþtýranlar akrep arkadaþtýr. O tür arkadaþlardan kesinlikle uzak durman gerekir. Çünkü bunlar farelere de benzer. Yalnýz akrep arkadaþlar zamanýný kemirerek seni gayesiz bir hayat sürükleyerek zehirlemeye çalýþýrlar.
Bu sözler, Selim’le geçirdiði saatlerin, gözünün önünden geçmesine saðladý. Babasýnýn bu sözleri kurbaðanýn suyu gibi geldi. O akþam yatmadan önce akrep arkadaþlardan uzak duracaðýna kendi kendine söz verdi.