Manolya
Derin bir yalnızlık çöktü sanki içime..
yalnızlıktan kalma bir girdap ördüm..
gecenin karanlığında ismini her zikr edişimde
Karanfil kokun dağılır odama manolya..
Yalnızlığım örtü olmuş üzerime
Boylu boyunca uzanmış
yatıyor yanıma ayrılık.
Firar da gönlüm senin yoluna
dün gibi gidişin aklımda.
ne çok sevdim seni manolya
Sorma halimi şimdi
ne tadım kaldı ne tuzum
gönlüme düştü hüzün
yokluğun vaveylâ eder
Geceye seni arar seni sorarım
gelsen ansızın çalsa kapım
yağmur sonrası
çıplak kalır gözlerinde her mısra
Üşüme diye son nefesimi bıraktım
Yastığının altına..
(
Manolya başlıklı yazı
ebru çimen tarafından
28.02.2019 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
