Tahammül Etmez
Sitem ettikçe derde derman olmaz dert bitmez
Yalnızlık kapıyı çaldıysa kovalasan da gitmez
Sal kendini kır atla deryaya garip kalmazsın
Ufukta bekler deva vaktinden önce gelmez
Yanarak ağlayarak dön giden nazlı yâr dönmez
Biraz sabır desen nefisle bu gönül tahammül etmez
Dönülmez girdaba düşsen de dönülür bir gün
Ah çekerek ne olursun ağlamasana her gün
Dün mutluyken bugün mutsuzsan gelir dün
Yârin gamzesinde ki gülüşlerini aşkını gördün o gün
Az sabır dönülmez yola giden dönmez gördün
Ey gönül nefsime uyma sabır devadır nefis bilmez
Bin bir nağmeler dilinde kesildi dilin lal mı oldu
Hasreti sen mi çağırdın bak gözlerin yaşla doldu
Hasret misafirdir iyi ağırla gider bak vadesi doldu
Sana yâr elveda dediyse sanki aradığını mı buldu
Bin pişmanlıkla gezer bakacak yüzü yok koru buldu
Ey gönlüm var git yanına yoksa yanına o hiç gelmez
Yoksa pişmanlıklar yakar bizi hasret yanınızdan gitmez
Mehmet Aluç-Gülveren
©