Ne kaldı
kırılacak daha bende?
Saçımın her
bir telinden tut da
Hayallerime
kadar her şey kırıldı.
Ne kaldı geriye
biliyor musun?
Sadece kalbim!
O sevilesi
ve bir o kadar da kırılası kalbim!
Annenin el
işlemeli oyalarıyla süslediği
Vitrin mi
sandın kalbimi?
En güzel cam
eşyaları dizdiği, süslediği…
Misafir
geldiğinde çıkarılan porselenleri dizdiği…
Ufacık bir
taşla dahi tuz buz olan…
Kem bir
gözle çatlayan…
Ters bir
sözle kırılan…
Ne kadar da
kırmaya meyillisin kalbimi?
Sevmeseydin
keşke!
Bu kadar
kırılmaya mecalim yok.
Kör olsaydın
bana.
Ne kaldı
kırılacak daha bende?
Say say
bitmiyor.
Kolum
kanadım…
Kaburgalarım…
Kalbim…
Ne kadar da
mutlusun beni kırdığın için?
Bir çiçeğin
dalıydı kalbim.
Bir sevdanın
eviydi.
Eliydi bir
adamın kırdığın,
Hiç
bırakmadan tuttuğu…
Kemikleriydi
bir aşığın
Un ufak
ettiğin…
Kırıldım saç
ucumdan ayak tırnağıma kadar
Sana
kırıldım
Bana
kırıldım
Bize
kırıldım.