RUHUN AÞK TUÞLARI    ( ruh suretlerinde kalbimin yelkenleri )  

Parmaklarý piyano tuþlarý üzerinde adeta dans ediyordu. O kadar içten çalýyordu ki dinleyen herkes mest oluyordu. Sanki ruhu, notalarýn bir parçasý oluyordu. Meral’in en büyük hayali büyük kalabalýklar önünde tüm hünerlerini sergilemekti. Bir gün gerçekten konservatuara girip iyi bir piyanist olacaktý. Piyano sevgisi daha çocuk yaþlarda baþlamýþ; o sýralý tuþlar gözünde armonik bir oyuncaða dönüþmüþtü. Annesi ne zaman Meral’i arasa küçük parmaklarýný dayadýðý sesi bile çýkmayan eski piyanoda buluyordu. Bu eski piyanonun da farklý bir hikayesi vardý. Çatý katýnda duran bu tozlu, eski piyano ikinci dünya savaþýndan kalma Varþovalý bir aile tarafýndan Meral’in dedesine hatýra býrakýlan içinde sýrlar saklý bir piyanoydu.

Meral’in dedesi Þevket Bey Varþova filarmoni orkestrasýnda piyanist olarak görev aldýðý yýllarda orkestra þefi Vladimir ile büyük bir arkadaþlýk baðý kurmuþ. Alman zulmü baþladýðýnda ise Vladimir ve ailesi baþka bir yere kaçmak zorunda kalmýþtý. Giderken de Þevket Beyin elini sýký sýký tutmuþ ‘’söz ver arkadaþým aile yadigarý piyanomu askerlere býrakmayacaksýn ‘’ diyerek bu koca yürekli adama yemin ettirmiþti. Þevket Bey sözünün eri bir adamdý. Günlerce bu piyanoyu sýnýrdan nasýl geçireceðini düþündü. Sonunda bir saman balyasýnýn içine saklayarak Sovyet sýnýrýný geçmeyi baþardý. Kamyonet kiralamak için çok da para ödemiþti. Bir tek Bulgaristan sýnýrýnda sorun çýktý. Arama yapan askerler silah bulunur þüphesi ile bütün piyano tellerini kesip arama yapmýþ ama bir þey bulamamýþlardý. Piyano artýk hiç ses çýkarmasa da arkadaþýnýn hatýrasý olarak yýllarca evinin en güzel yerinde muhafaza edilmiþti. Küçük Meral dedesinin hýzla tuþlarda ilerleyen parmaklarýný ve o güzel bestelerini dinleyerek büyüdü. Yaþlý eller tuþlara keyifle bastýkça küçük kýzýn gözleri büyüyor þaþkýnlýkla dedesine bakýyordu. Yaþlý adam ise torununun bu halinden hoþnut olup keyif kahkahalarý atýyordu. Dedesini kýza zaman önce kaybetse de ruhunun hep o çalmayan piyanoda yaþadýðýný biliyordu.

Müzik: Ne mistik bir parfüm… ‘’Dünya’da müzik olmasaydý ne yapardým  ‘’diye düþündü. Hayatýn ritminin bile melodik tavrý vardý.

 Bazý zamanlar sokaða çýkar þehrin çýkardýðý ama çok az kiþinin duyduðu melodileri duymaya çalýþýrdý. Boyacý çocuðun bilmeden iki yarým vuruþ vurduðu boya fýrçasý, Vapurlarýn iki kalýn nota sirenleri, topuklu ayakkabýlarýn bir jazz ve blues konseri kadar ritim bulacaðýnýz keyifli týkýrtýlarý, sokak müzisyenlerinin birbirine karýþan melodik tonlarý daha neler neler.. Hayatý yaþamak hayatýn içinde yer almaktan geçiyordu…

 Meral tüm günlerini piyano baþýnda geçiriyordu. Sanat okulu sýnavýna çok az kalmýþtý. Özellikle daha önce sýnava giren arkadaþlarýndan taktikler almayý da ihmal etmemiþti. Dünya klasiklerini çaldýrýyorlardý ve nota yorumlamaya izin yoktu. Birebir çalýnmasý gerekiyordu. Aslýnda bu yaratýcýlýðý öldüren bir uygulamaydý ama sýnavý geçmesi þarttý. Gecelerce piyano çalýyor tuþlar anlýndan damlayan terlerle ýpýslak hale geliyordu. Dedesinden öðrendiði tüm metodlar hýzlý çalmasýna yarýyor fakat sýnavý düþündükçe yaþadýðý heyecan parmaklarýnýn titremesine sebep oluyordu. Rakipleri þan dersleri alýp burnu büyük meþhur piyano hocalarý ile çalýþýp büyürken kendisi sadece kalbine ve parmaklarýna güveniyordu ve baþaracaktý. Sýnavýn olacaðý günden bir akþam önce rüyasýnda kocaman bir salonda olduðunu gördü. Üzerinde bembeyaz bir elbise kýzýl saçlarý bukle bukle elbisesine dökülüyordu. Sahne de kocaman bir piyano belirdi. Bu dedesinin sakladýðý yadigar piyanoydu. Kenarlarýndaki çiziklerden tanýmýþtý. Piyanoya doðru yürümeye baþladý. Perdenin sað tarafýnda ise siyah fraký takýmý ile dedesi belirdi. Gülümseyen gözlerle ona bakýyordu. Meral piyanoya yaklaþtýðýnda yaþlý adam yanýna gelip ‘’Hadi çal ‘’ dedi. Meral þaþkýnlýkla dedesine bakarak ‘’Dedeciðim bu piyanonun telleri yok nasýl çalacaðým ‘’dedi. Yaþlý adam yine alýþýk olduðu o tok kahkahasýný attý. ‘’Ýnanýrsan her þey olur. Hadi  ‘’ dedi. Þaþkýn þekilde tek parmaðýný tuþa dokundurduðunda salonda tüm salon tiz bir nota ile yankýlandý. Dedesine dönüp ‘’ çalýyor çalýyor ‘’ diye keyifle baðýrdý. Þevkey Bey torunun saçlarýný okþadý ‘’ Sadece inan ‘’diyerek gün ýþýðýna kendini býraktý. Gözlerine pencereden yansýyan güneþ vurduðunda Meral yataðýnda gece gördüðü rüyanýn etkisinde inançla gülümsüyordu.

 Babasý kýzýný sýnav yerine býraktýðýnda saat öðleni geçiyordu. Tam bir de baþlayacak Sanat Okulu sýnavýna kontenjandan fazla öðrenci baþvurmuþtu. Kapýdan içeri girdiðinde koridorda farklý bir manzara ile karþýlaþtý. Ses açmaya, notalarý ezberleyemeye çalýþan bir grup öðrenci ile karþýlaþtý. Herkes saatler öncesinden gelmiþ provalara baþlamýþtý. Onlarý gördükçe elindeki nota dosyasýný daha da sýkýyordu. Hepsi birbirinden iyi duruyorlardý ama yapabilirdi. Bir bir sýnav salonuna çaðýrýlmaya baþladýklarýný duyuran anonsla irkildi. Kalbi yerinden çýkacak gibi oluyordu. Verilen sýnav numaralarý ile içeri alýnýyorlardý. Ýlk beþ kiþi birkaç dakika içinde içeriden aðlamaklý gözlerle çýktý. Çok tedirgin olmuþtu ‘’acaba içeride neler oluyor ‘’diye düþündü. Sýra yavaþ yavaþ kendine geliyordu. Ellerinin terlediðini hissetti. Rüyasýndan etkilenerek beyaz bir elbise giymiþti. Ona güç vereceðine inanýyordu. Ýçeri çaðýrýldýðýnda yüzünde gülümseme olmayan iki adam ve bir kadýn ile karþýlaþtý. Sýnava giren adaylardan sýkýlmýþ bir tavýrla ‘’Hemen hazýrlanýp baþlayýn ‘’diyorlardý. Meral baþýný sallayarak hemen notalarýný dizdi ve piyanonun baþýna oturdu. Ortada oturan eðitmen Albert Einstein’a benziyordu. Saçlarý saða sola karýþmýþ halde farklý bir görüntü çiziyordu. Ýlk sýrada oturan kadýn söze girdi. ‘’ Beethoven beþinci senfoni ile baþlýyorsunuz. Dokuzuncu senfoni ile final yapýyoruz  ‘’dedi. Sýkýlgan tavýrlarla bakýyorlardý çok da umutsuz duruþ sergiliyorlardý. Meral kocaman bir nefes aldý. Parmaklarýný tuþlarýn üzerine koyduðunda her þey silindi. Artýk sonsuz bir yeþilliðin tam ortasýnda duruyordu. Gökyüzü masmavi dört duvarlar etrafýnda yýkýlýyordu. Her notada sanki yanýnda renk renk çiçekler açýyor bir gökkuþaðý halkalarý oluþturuyordu. Kuruldaki eðitmenler sandalyelerinden kalkýp Meral’e dikkatlice baktýklarýnda gözlerinin kapalý olduðunu fark ettiler. Bu güzel kýz tuþlara ruhunu döküyordu. Hýzýný da gitgide arttýrmýþtý. Yüzündeki rahatlamýþ gülümseme tüm kurulu þaþýrttý. Gözleri kapalý gülümseyen bir yüz..Meral hayalindeki dünyada piyanosuyla uçuyordu. Piyanodan kanatlar çýkmýþ onu engin sonsuzluða yükseltiyordu. Ýþte özgürce kanatlanmýþtý çaldýðý piyano da dedesinin býraktýðý yadigar piyanoydu. Hissettiði o aný alkýþ sesleri böldü. Gözlerini açtýðýnda tüm kurul üyeleri Meral’i alkýþlamak için ayaða kalkmýþtý. Ýnancýn ruh kanatlarý onu sarýp sarmalýyordu.

                                                                                          12.10.2015

                                                                                                   ALÝHAN ALTITAÞ