Kar beyazı artık hevesle tuttuğun
elim
buz gibi soğuk ayaz vurdu yüzüme
solgun entarimin rengi kış güneşi
Vakitsiz zamanlarda
kimler gelmiş
kimler geçmişti oysa bir
mecnun dum
leyla olmaya razıydım
geride kalanlara arkamı dönmüştüm
her şey güzel olacak sandım
seni gördüğümde ballandıra ballandıra
anlattım gelene geçene öğütleri
dinlemedim kör kütük âşıktım
Gitmezsin sandım yine aldandım
yine kandım
biliyordum belki de mutlu son
uğramaz bana hissettim ama
işte
gözümün önünde
bir kitap kafka nın
milenaya
yazdığı mektuplar
sırasıyla
dururken bir sevdanın pimini
çekemezdim çekemedim
mesafelerinde
önemi yoktu
kafka öyle demişti milenaya
yazarken aşk ile tutku ile bağlandı
yazdı sürekli cevap gelmedi
bazen
vazgeçmedi
ilham oldu bana
şairin satırları kimbilir
oyuzden belki de bu kadar
sevdim
seni uzaktan sevmek te
güzeldi
senin aşkınla uyanmak ta
sevdan uğruna yanmak ta
kaderdendi
yalnızlıktan aldım gücümü
senin yokluğunda sarıldım ona
bir basamak oldu merdiven
dayadı
güçsüz adımlarımda yanım da
yalnızlık tuttu elimi yürüdüğüm
banklarda oturdu benimle
hiç yalnız bırakmadı
Oda anladı gelmeyeceğini günler
sonra direndik her türlü zorluğa
yalnızlığımla
(
Yalnızlık başlıklı yazı
ebru çimen tarafından
26.04.2019 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
