Şehir
ŞEHİR
Kese kağıdı renginde
süt köpüğü kokulu şehir,
Hangi kenara koysam asırlardır bilinmeze meyledişini?
Ussuz bıraktıklarının gölgesi sinmiş yollarına
Issız bıraktıkların o paslı salıncakta sabahlamış.
Şahit olmuşluğum oldu çığlıkları rüzgârınla susturduğun gecelere
ve şaşırdığım böylesi umursamazlığa.
Hem:
Boşa hep büründüğün sahte güzellik
Çoklar çorak şimdi.
Hele bir umut ezberletmişsin ki yas gibi.
Kendi kara, yâri hara bulalı şehir:
Sahi affetti mi seni, kendine kenetlediklerin?
Ne kaldı geriye senden çözülenlerin.
Öyle yerinde durdukça sen, yerle birdi herkes.
Öyle şaşaalıyken sen yaralıydı insanların.
Nöbetçi tuttuğun dağların gölgesinde kayıp kaldılar.
Kese kağıdı renginde
süt köpüğü kokulu şehir,
bilsen ne masallar yazdırdın mutlu bitmeyen,
ne yangınlar çıktı kucağında, sönmeyen
ne hikayeler ne ahlar bağırlarda gizlenen
hiç söylenmeyen.
(
Şehir başlıklı yazı
Venüs tarafından
19.05.2019 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
