Hazan diyorlar sana, derdimi sunmalýyým,

Usulca   yanýþýmý ,   eylülden  sor dediler.

Göðsümü  gere  gere, sabýrla kanmalýyým,

Acýyla  yunuþumu, eylülden  sor  dediler.

Aþkýnýn kapýsýnda, bir dilemma susardým,

Gözlerinin   þavkýna,  gülüþümü  asardým,

Yeminler  olsun inan, imzamýzý basardým,

Aþk ile dönüþümü,  eylülden  sor  dediler.

Zülüfün  ol  aklýmý,  sarsardý  temelinden,

Bin eziyet etseler, dönmezdim emelinden,

Hani  firak   þarabý,  sunsaydýn  o elinden,

Her söze  kanýþýmý , eylülden sor dediler.

Hasretim    deryalarý,   taþýrýrdý   aþardým,

Her nerede olsaydýn, yine sana koþardým,

Sensizlik  zehir olur, abdal olur þaþardým,

Durmadan anýþýmý , eylülden sor dediler.

Mahcup    bir  eda  ile þiirler yazdým sana,

Nicesin  söylemedim, sessizce astým tana,

Sen bakma aðlýyorum, ciðerim yana yana,

Elemle   tanýþýmý,  eylülden   sor    dediler.

Bütün suç mevsimlerin, en gerçek bahanemiz,

Herkes  buna  sýðýndý,   hatta  en    þahanemiz,

Kim  istemez  vuslatla,  þenlenseydi hanemiz,

Olmadý   gözyaþýmý,    eylülden   sor   dediler.

Sen bakma þom aðýzlar, asaletin var tende,

Sözlerin gizeminde, ve hatta her  nedende,

Ademi  de  söz  bitti,  takat kalmadý bende,

Mum gibi sönüþümü, eylülden sor  dediler.

Adem Efiloðlu