Opia
bir oyunda
şiirimi saklasın çocuklar
yüzümden dökülen bin parça
yağsın kar -uzun uzadıya say
gözlerim görmesin varsın
sevildiğinizi bilsem yeter bana
içimi yılmadan çeken dağlar
eskiden sokaklar dolusu umuttum
aşıkken uçurumlar kendi karanlığına
unuttum
dalsın odalara şimdi bırak
yılları sürüyüp gelen arsız uykusuzluğum
alışık yorgunluğa
ayaklarıma yeni bir mecal sal
suskunluğuma kör ışıklar topla evlerden
değince koynumdaki resme
değişsin gök değişsin yer lütfen
ağıtlar mevsiminde sarı mutsuzluğum
bundandır belki sırnaşmam
penceremin kamburuna her güzün
neden açılır önüme çağ dedikleri
yalın. ziyan. hüzün.
ardımdan gelir hasta mahpusluğum
ağlamam
dursun sırlı zaman dağılsın yüküm ve ses
insan dilinde suçlanır durur gülüşüm
kara kalplerin beslediği
vurulmuşluğumu sen ey!
ölüme gün sayan bir yaşamlık heves
kanayan kelebeklerin düşen bir kanadı say
.
(
Opia başlıklı yazı
NeclaKezbanT tarafından
9/25/2019 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
