KASIMLAR AÐLAR ATATÜRK’E

          Ýnsanlar, doðarlar, büyürler, bazen zamanlý bazen zamansýz terk ederler dünyayý. Gelir, geçer ama geri döner her mevsim çünkü ölümsüzdür mevsimler… Hayatlar uzun veya kýsa da olsa deðiþmez hiçbiri… Her yýl yeniden ayný sýrayla karþýmýza çýkarlar. Huylarý da deðiþmez asla.

       Kýþ; hep soðuktur.  Ýliklerimize kadar iþleyen soðuklar, yaðmurlar, karlar, tipiler, boranlar ile gelir. Soðuklar, insanlarý ayýrmaz aksine bir ocak baþýnda toplanmalarýný saðlar. Çýtýr çýtýr yanýp üzerinde kestane piþirilen sobalarýn yerini yavaþ yavaþ kaloriferler, elektrik sobalarý, klimalar alsa da iþte bu ýsýdýr ailenin sýcaklýðýný ve baðlarýný güçlendiren…

       Hemen arkasýndan gelen ilkbaharla doða güzelleþir, aðaçlar ve ruhlar çiçek açar. Yemyeþil kýrlarda açan bin bir renkli çiçekler, ötüþen kuþlar yaþamýmýzý da süsler, çevremizi de… Sebepsiz sevinçlerimiz olur. Her bahar tazelenen aþklar veya yeniden doðan aþklar… Ýlkbahar; neþedir, canlýlýktýr, umuttur, doðanýn yeniden diriliþidir.

        Yaz; özellikle öðrencilerin ve yýl boyu yoðun çalýþanlarýn iple çektiði tatildir, denizdir, dinlenmedir. Baharda çiçek açan aðaçlarýn meyveye durma zamanýdýr. Tatil, güneþ ve denizi çaðrýþtýrsa da sarý sýcaklarda pamuk toplayanlarýn umudur. Yazýn çalýþýp para kazanarak kýþý rahat geçirmektir amaç… Kimilerime ekmeði, kimilerine tatili çaðrýþtýrsa da güzeldir yaz mevsimi.

         Yaz biter, sonbahar gelir. Havalar serinler, yaðmurlar baþlar, göçmen kuþlar terk ederler serinleyen ülkeleri… Sanki doða hastalanmýþtýr, yapraklar sararýp dökülmeye baþlar, rüzgârlar savururken yapraklarý doðanýn hüznü insanlara da yansýr. Kimse bilmez sonbaharýn neden bu kadar hüzünlü bir mevsim olduðunu. Ben biliyorum, sebebini öðrendim 10 Kasým anlattý bana her þeyi…

      Sonbahar periþan olurken ilkbahar deliþmen genç kýzlar gibi süslü püslü, þen þakrak ve hatta kývrak bir þekilde her yýl hoplaya zýplaya gelir. Mini mini kuzularla çoðalarak, bin bir çeþit çiçeklerlerle, kelebeklerin kanat çýrpýþlarýyla neþe içinde ve kuþ cývýltýlarý eþliðinde muhteþem bir orkestranýn þefi gibi maðrurdur. Kýþ, insanlarý ocak baþýnda topladýðý için gururludur. Sevincine þöminede çýtýrdayan odunlarýn iþtirakiyle mutluluðu ikiye katlanmýþtýr. Yaz; insanlarýn tatil için iple çektiði güneþ, kum, deniz ve bazýlarýna da sýlayý çaðrýþtýrdýðý için huzurludur.

       Sonbaharýn hüznüne kimse ortak olmaz, sanki istemezler geldiðini. Üstelik hep suçlanýr Atatürk’ü elimizden aldýn diye. Oysa sonbahar yas tutar; büyük kurtarýcýnýn ölüm gününü yüreðinin derinliðinde saklar. Kasým ayý sellere dönüþen yaðmurlarýyla aðlar durur. Akarsular baþýný taþtan taþa vurmaktayken kuþlar küser sonbahara “Seninle kalamayýz, seninle olamayýz.” Derler. Kimse anlamaz derdini kasýmlarýn… Aðaçlar saçlarýný baþlarýný yolarken rüzgâr kamçýlar acýlarýný…

      Ben Atatürk’ümü çok severim. Sonbaharý da hatta kasýmlarý da çok severim. Atamýzý unutmaya, unutturmaya çalýþanlara inat en çok direnen mevsimdir güz. Yetmiþ dört yýldýr gözyaþlarý dinmedi. Atatürk ölmedi ki ölemez ki! Ne demiþti ulu önderimiz: “Benim naçiz vücudum elbet birgün toprak olacaktýr, ancak Türkiye Cumhuriyeti ilelebet payidar kalacaktýr.”

    Sokrates’in sevdiðim bir sözü vardýr: “Ýnsanlarýn ruhlarý ölümsüzdür fakat dürüst insanlarýn ruhlarý hem ölümsüz hem de ilahidir.” Ýþte bu nedenle sonbahara býrakalým aðlayýp sýzlanmayý. Bize düþen görevleri unutmayalým, unutturmayalým. Onun bin bir zorluk içinde kurduðu cumhuriyete sahip çýkalým. Kaybettikten sonra deðerini anladýklarýmýzýn kervanýna yenilerini eklemeyelim.

     “Büyüklük odur ki kimseye iltifat etmeyeceksin, hiç kimseyi aldatmayacaksýn. Memleket için gerçek ülkü ne ise onu görecek ve o hedefe yürüyeceksin. Herkes senin aleyhinde bulunacaktýr, seni yoldan çevirmeye çalýþacaktýr. Ýþte sen burada direneceksin. Önünde sonsuz engeller yýðýlacaktýr. Kendini büyük deðil, küçük, araçsýz hiç telakki edecek, kimseden yardým gelmeyeceðine inanarak bu engelleri aþacak, ondan sonra sana büyüksün derlerse bunu diyenlere güleceksin. “ diyor Atatürk.    Baþka bir konuþmasýnda ise:  “ Yorulmadan beni takip edeceðinizi söylüyorsunuz. Benim sizden istediðim þey, yorulmamak deðil, yorulduðunuz zaman da, durmadan yürümek, yorulduðunuz dakikada da dinlenmeden beni takip etmektir. “ sözleriyle Atatürk’ümüz dinlenmeden onun izinden gitmemiz gerektiðini vurgulamaktadýr.

      “Ben düþündüklerimi, sevdiklerime olduðu gibi söylerim. Ayný zamanda lüzumlu olmayan bir sözü kalbimde taþýmak iktidarýnda olmayan bir adamým. Çünkü ben bir halk adamýyým. Ben düþündüklerimi daima halkýn huzurunda söylemeliyim. Yanlýþým varsa, halk beni tekzip eder. Fakat þimdiye kadar bu açýk konuþmada halkýn beni tekzip ettiðini görmedim.” Sözlerini de politikayla ilgilenen kiþilerin kulak ardý etmemesi gerektiðini düþünüyorum.

         “Ben diktatör deðilim. Benim kuvvetim olduðunu söylüyorlar. Evet, bu doðrudur. Benim isteyip de yapamayacaðým bir þey yoktur; çünkü ben zoraki ve insafsýzca hareket etmesini bilmem. Ben kalpleri kýrarak deðil kazanarak hükmetmek isterim. “ sözlerini de hepimiz rehber edinmeliyiz. Atatürk;  büyüktür, önderdir, unutulmasý mümkün olmayan kurtarýcýdýr. Milletinin gönlünde bu kadar taht kurmuþ baþka biri yoktur bence…

        O halde mevsimleri ve günleri suçlamak yerine önce kendimizi eleþtirelim. Býrakalým sonbahar aðlasýn, býrakalým sonbahar yasýný tutsun Atatürk’ümüzün… Bizler aðlamayalým; öncelikle düþünelim. Atatürk’ü her 10 Kasým’da saygýyla anmanýn yaný sýra 74 yýl içinde onu ne kadar anladýðýmýzý muhakeme edelim. Onun ilkelerine ve devrimlerine sahip çýkalým. Cumhuriyet nimettir, onu öpüp baþýmýza koyalým. Her yýl 10 Kasým’da birbirimize daha çok kenetlenelim. Çoðalarak ulu önderimizin izinden dinlenmeden yola devam edelim. Ne mutlu bizlere ki Mustafa Kemal gibi bir meþalemiz var. Onun açtýðý yolda yürümenin gururuyla sesleniyorum: Ne mutlu Atatürk’ü anlayanlara! Ne mutlu Atatürk’ün açtýðý aydýnlýk yolda ilerleyenlere! Atam, dünya durdukça izindeyiz.

HARÝKA UFUK

ADANA

9 KASIM 2012

SABAH