GOCA HOCANIN SAKALI !

                                    yorganýn içindemi dýþýnda mý

             Öðle namazýný kýldýrdýktan sonra evinin kapýsýna geldiðinde bal almak için kendisini bekleyen yakýn köyden Yanýk Ahmet'le göz göze geldi. Hoþ beþ,  hal hatýr sormalardan sonra Ahmet, "Acelem var Hocam, bana biraz bal keser misin"
             Yýrtýk ve yamalýktan gözükmeyen maskesini baþýna geçirdi. Önceden içini mayýsla (inek pisliði) doldurduðu tütsüyü eline alýp kovanlara yaklaþtý.

            Evinin avlusu büyüktü orasý onun baðý, bahçesi, tarlasý, bostaný, adeta her þeyiydi. Artan kýsmýna beþ-on kovan arý koymuþ imamlýktan gelen gelirine sonradan öðrendiði arýcýlýðý da katmýþtý.

            Dýþarýdaki sýcaktan dolayý eli, yüzü buram buram terlemeye baþladý. Az sonra terler baþýndan boynuna boncuk boncuk akarken içindeki tuz gittiði yerleri kaþýndýrdýrýyor, üstelik bu da yetmezmiþ gibi acýþtýrýyordu. Az önce yere býraktýðý tütsüyü yakýp onun dumanýyla kovandaki arýlarý uzaklaþtýracak ama terden elleri ýslandýðý için kibriti yakamýyordu.

            Bir kaç gün öncesine kadar arý ile olan iþlerini torunu Burhan'la birlikte yapýyorlardý. Burhan o gün sabah erkenden þehre bir yatýlý okulun imtihanýna gitmiþti. Yanýk Ahmet'in baþýna da bir maske geçirerek güç bela kesimi tamamladýlar.

            Yýllar önceleri bu köye yurdun baþka bir köyünden Ramazan ayýna mahsus tutma imam olarak gelmiþ, köylünün de sevgi ve itimadýný zamanla kazanmýþ, köyden bir kýzla evlenerek çoluk çocuða karýþmýþ buraya yerleþmiþti. Kalacak yerini de köylüler el birliði ile tahsis etmiþler ortaklaþa yardým ederek imamlarýna iki odalý bir ev yapmýþlardý. 

            Aradan geçen yýllar içerisinde çocuklarý büyümüþ, erkek olanlarý baba mesleðini tercih ederek baþka yerlere imam dururken kýzlarýný da everip hanýmýyla baþ baþa kalmýþlardý.

  
            Hamza zamanla köye, köylüye alýþmýþ yaþý ilerlemiþ, kýsa olan sakalý da ona göre uzamýþ, Hamza adý unutulup GOCA HOCAYA çýkmýþtý. Ara sýra köylü kapýsýna gelip muska yazmasý talebinde bulunuyor, muskanýn bir iþe yaramayan üfürükçü iþi olduðunu kimseye anlatamýyordu. Artan ýsrarlar karþýsýnda aðrý sýzý için bir þeyler karalýyor uzatýlan hediyelere kýzýyor geri yýrtarým ha diye tehditler savuruyordu.

            O yýllarda köyünde daha henüz dýþarýya göç olmadýðýndan caminin cemaati bayaðý kalabalýk oluyordu. Hele oruç ayý geldiðinde cemaat tek camiye sýðmýyor, dýþarýya serilen halý, kilim, pala, hasýr üzerinde namazlarýný kýlýyorlardý. Vaazý kendisi veriyor, kameti de ya oðullarýndan biri ya da köylüden biri getiriyordu. Bunu da sonradan oruç ayý münasebetiyle köye gelen tutma imamlar yapmaya baþladýlar da o da rahatladý.
            Mustafa Çavuþ'un, Halil köyünde lafý, sözü dinlenen, hatýr, gönül kýrmayan biridir. Kimsenin varýna, yoðuna karýþmaz, hoþ sohbeti sever, nüktedan bir kiþiydi.

            Dört kardeþtiler, aza kanaatle yetinmiþler, Alman-ya'ya bir kardeþi iþçi olarak gitmiþ, diðerleri de köyde çiftçilikle, hayvancýlýkla geçinmeye gayret etmiþlerdi.

            Halil Çavuþ bütçesine göre þýk giyinir, aðzý da iyi laf yaptýðýndan konuþurken herkes onu pür dikkat dinlerdi. Cami evlerine yakýn olduðundan dolayý  vakit namazlarýna ara vermez, Goca Hoca’ya dini bilgiler sorup eksiklerini tamamlamaya gayret ederdi. Arada sýrada müziplik olsun diye “Hocam cennetlik le cehennemlik le pek uðraþma ölünce onlarý caminin içi almaz” derken cennetle cehennemin caminin arka bölmesinde olduðunu kasteder, hocayý ve çevresindekileri güldürürdü.

           Bir kýþ günü Cuma namazýndan çýktýktan sonra Muzip Halil, Goca Hoca’nýn koluna girip, “Hocam ortalýk kar  kýþ, eve gidip de ne yapacaksýn, þurada ikindi namazýna kadar oturalým” dedi. Þura dediði yer caminin karþýsýndaki Hamid'in Ali'nin bakkal dükkanýydý.
           GocaHoca buna ikna oldu, selam verip içeri girerlerken “Ali sobaya çaylarýn suyunu koy dýþarýsý bayaðý soðuk, þuradan þuraya üþüdük diyerek” Halil sohbeti açtý.
           Altlarýna verilen sandalyelere oturdular. Arada dükkana müþteri geliyor, ortadaki laf devam etse de yarým kaldýðý için pek tadý olmuyordu. Çaylar höpürdetilirken zaten sobadan ýsýnan dükkanýn sýcaklýðýna bir de mideye giren çaylarýn sýcaklýðý eklenince baþýnda kavuk bulunan hocanýn teri sakalýna iniyor, o da bunu arada çýkardýðý mendille siliyor, böyle olunca da sakalýnýn daðýlmasýna neden oluyordu. Goca Hoca bir yandan sakalýný avucundaki tarakla tararken bir yandan da Mustafa Çavuþ'un Halil'in itina ile seçerek sorduðu sorulara cevap veriyordu. Aslýnda Halil'in aklýndan sorduðu soruya alacaðý cevap çýkmýþ, bütün dikkatini Goca Hoca'nýn sakalýna verdiði önem ve özene dikmiþti. Aradýðý fýrsat eline þimdi tam geçmiþti. Dini cenneti-cehennemi, camiyi-cemaati bir yana koydu “ hocam” diyerek Goca Hoca'ya sorduðu sorunun cevabýnýn bitimini beklemeden, “Sen o güzelim sakalýna bence daha az önem veriyorsun. Eðer o bende olsa bak nasýl bakarým, nelerle onu besler ne güzel parfümlerle kokuturum” deyiverdi.

           Goca Hoca gözlerini Halil'e dikmiþ kendi kendine sakalý için bir eksiði olduðu mu yorumunu yapmaya baþlamýþ, içine fitne düþmüþ, istemeden  asýl konuyu unutmuþtu. Halilin sözleri onu kendisine getirdi.
           - Hocam bu güzelim sakalýn bakýmý falan zor ama hoca olduðun için býrakmak zorundasýn. Hocam sorumu maruz gör, sen yataða girdiðinde sakalýn yorganýn içinde mi yoksa dýþýnda mý kalýyor?
           Goca Hoca hayatýnda önem vermediði, umursamadýðý bir soruyla karþý karþýya kaldý, teri biraz daha arttý.
Halil hiç farkýnda olmadan saatine baktý, “Vakit ne de çabuk geçmiþ, ooo ikindi yaklaþmýþ ben abdest tazeleyeyim” diyerek oradan ayrýldý.
            Goca Hoca, evin yolunu tutarken, abdest alýrken, ezan okumaya camiye giderken, kafasý Halil'in bu sorusundaydý. Hatta kendini öyle býrakmýþtý ki neredeyse ezaný þaþýracaktý. Akþam namazý ardýndan yemek, sonra yatsý namazý derken yataða baþýný koydu. Sakal yorganýn içinde mi, dýþýnda mý diye düþünürken tam dalacak birden silkiniyor, gözünü uyku tutmuyordu. Az buçuk uyuduysada birden hanýmýnýn dürtüsüyle uyandý, neredeyse sabah ezanýný vaktinde okumaya yetiþemeyecekti.
            Günler böyle akýp gidiyor aklý fikri sakalda olduðundan bazen camide okuduðu süreyi þaþýrdýðý oluyordu. Onun bu dalgýnlýðý gerek hanýmý, gerekse cemaatin dikkatini çekiyor, “hocanýn bu dalgýnlýðý neyin nesidir” diye ister istemez merakta kalýyorlardý.
            Goca Hoca oðlu Hasan'ýn aklýna uyup devletten müsaade alarak eþtirmiþ olduðu define yerinden bir þey çýkmamýþ ettiði onca masraf hebaya gitmiþti, “acaba hala aklý onda mý kaldý” diye yorum yapýyorlardý.

           Goca Hoca içinde bulunduðu durumdan hem üzüntü duyuyor, hem de ister istemez köylüden utanýyordu. Gidip, “Mustafa Çavuþ'un Halil'in yakasýndan tutup, “ulan dürzü benim sakalýmýn haltýný karýþtýrmak sana mý düþtü” diye toplasa hem kendine yakýþmaz, hem de bu aile ile arý sokmasý yüzünden bir müddet küslük yaþamýþ sonra barýþmýþtý. Tekrar küsmek ayýp olurdu.

            Vaktiyle Halil'in kardeþi Kara Sali tarladan at arabasýyla sap çekerken atlara hocanýn kapýsýndan geçtiði anda kýrbaç sallamýþ, bundan ürken arýlarda onu sokarak komalýk etmiþlerdi. Bir yerde bu arýlar baþýna çok iþler açýyor, arý sokmasý yüzünden komþularýyla hýr gür oluyordu. Arýcýlýðý býraksa ne ile geçinecekti.
            En sonunda bu dalgýnlýðý cemaatin sabah namazýnda onu beklemesi, gelmemesiyle de caminin kapalý olmasýndan daðýlmasý bardaðý taþýran son damla olmuþtu. Köy muhtarý ve köyün ileri gelenleri hocayý ikaz etmek için muhtarýn odasýnda toplandýlar. Muhtar köyün tellalý çýrak Kadir'le Goca Hoca’ya odasýna gelmesi için haber saldý. Biraz sonra odaya gelen Goca Hoca, utancýndan yere bakýyor heyetin soracaðý sorulara ne cevap vereceðini düþünüyordu.

           Köylüler onu köylüsü kabul etmiþ, baðrýna basmýþtý. Fakat bir aydýr hocalarý camiyi ve cemaati ihmal ediyordu.
           Sözcü seçilen muhtar  Goca Hoca’ya cemaatin þikayetlerini iletirken bazen yumuþuyor, bazen sertleþiyordu.
- Derdin neyse paylaþalým, yardýmcý olalým hocam.
Goca Hoca aðýr aðýr baþýný yerden kaldýrdý.
           - Cemaat sað olun hiçbir derdim yok, yardým edelim demekle bana sahip çýktýðýnýzý belli ettiniz. Beni bunca zamandýr sizlere mahcup eden mesele Mustafa Çavuþ'un Halil'in sakalýmýn haltýný karýþtýrmasýdýr. Benim de kör þeytana uyup kafamý boþ yere vesveseye vermem. Az nefes aldý, düþünüyor gibi yaparak aðýr aðýr,

            -Kusura kalmayýn, tövbeler olsun bir daha böyle olmayacak. Aðzýndan bir sürü yeminler çýktýktan sonra,
            “Aha size aklýma gelen bütün yeminleri ettim” derken  içinden bu badireyi atlatmasýnýn sevinci içindeydi.

ERDOÐAN ÇALIÞKAN 31 12 2011 KIRÞEHÝR GERÇEK YAÞANMIÞLIKLAR

Not: 1-Öyküleri þahýslarý küçük düþürmek mirasçýlarýný rencide etmek için yazmadým.

 Not 2   Yukarýdaki silemediðim logo zamanýnda bu öyküyü yayýnlayan sonradan da kapanan gazeteye aittir