Şirin Karadeniz'in doğusuna düşersin

Hasretinle yüreğin yarasını deşersin

Bu güzel coğrafyada yeşile doyarız biz

O şerefli mâzine muhabbet duyarız biz

Karadeniz incisi, Giresun'un kazası

Hüzne gark eder bizi ayrılığın ezası

Çağların ötesine uzanır kökün senin

Vicdan terazisinde ağırdır yükün senin

Geçmişin yüz akıdır; bize gururdur, şandır

Üstündeki kandiller ilâhî kehkeşandır

Dağ yeşil, deniz mavi; dört mevsim baharsın sen

Sen Mecnûn'un Leylâ'sı, candan özge yârsın sen

Yiğidin harman yeri, ocağısın ey diyar!

Annelerin sımsıcak kucağısın ey diyar!

Hicranın çeşmesisin, yürekte harsın şehir!

Karakışın ardından gelen baharsın şehir!

Arazin engebeli, iklimin sert Görele!...

Hoşgörüyü iz eyler, insanın mert Görele!...

Bu toprağın bağrına nice yiğitler verdin

Dikeni ayıklayıp cennetten güller derdin

Karadeniz rüzgârı dağıtır saçlarını

Yiğitlerin anası kınalar uçlarını

İçimizi ısıtan mahur bir bestesin sen

Hüzünkâr bir şarkıdan akseden sestesin sen

Istırap burçlarından seyre dalarım seni

Düne dair gizlere şahit kılarım seni

Kâtip Şâdi çalınca yürekten coşarız biz

Kemençe çağırınca horona koşarız biz

Bu emsalsiz diyarın her köşesi cennettir

Sıladan kopanlara gurbet ağır cinnettir

Karanlık gecelerin kutlu çerağısın sen

Bu dünya gurbetinin huzur durağısın sen

Doğu Karadeniz'in gözbebeğisin şehir!

Gönül tezgâhlarının has ipeğisin şehir!

Göklerde dalgalanan hilâlimiz Görele!...

Bedelin şehit kanı, helâlimiz Görele!...

Çepnilerin yurdusun, değilsin elbet nâçâr

Yaşayan bir değerdir güftekâr Ahmet Kaçar

Kimse ölmez dünyada gelmeyince eceli

Görele unutur mu Hasan Ali Yücel'i?

Hâlâ söylenmektedir Asiye'nin türküsü

Yüreklere sinmiştir vatan millet ülküsü

Bedri Rahmi doğmuştur bu münbit topraklarda

Mâzinin hüznü yansır dökülen yapraklarda

Kemençenin hasını Bicoğlu Osman çalar

Yay tele değdiğinde âşığın gözü dolar

Duyunca duramazsın kemençenin sesini

Yüreğin kaldıramaz bu hüzün bestesini

Ressam çizer resmini, şairler seni yazar

Uzağına düşersek bir gün bir asra uzar

Karanlıkları boğar, göğündeki ay şehir!

Beni yol arkadaşın, kadim dostun say şehir!

Karadeniz'imizin gururusun Görele!...

Sevdalı yüreklerin sürurusun Görele!...

Yaylanın soğuk suyu bağrını deler geçer

Yeni yetme kızların çayır çimen, ot biçer

Dokuz Göz Yaylası'nda tabiat çok cömerttir.

Sis Dağı'nın başının iklimi ne de serttir

Geceyi aydınlatır Görele ışıkları

Bir ömürlük severler bu şehrin âşıkları

Kadın, erkek, kız, kızan; şerefinde, şanında

Bir devrin nabzı atar kızların keşanında

Gönüller meftun sana, kimsenin yok gidesi

Bir asırdan beri var Görele'nin pidesi

Hünerli eller sarar sarmaların hasını

Sahil boyu gezersen unutursun yasını

Lahananın yapılır çorbası, döşemesi

Hamsi ızgarasının keyif verir yemesi

Gördüğün rüyaları hayra yoransın şehir!

Hakikati iz edip Hakk'a varansın şehir!

Gönül denizlerinin limanısın Görele!...

Aşılmaz tepelerin dumanısın Görele!...

İlkbahar mevsiminde burcu burcu kokarsın

Zamanın ırmağında sonsuzluğa akarsın

Şimdi duman çökmüştür dağların başlarına

Engel olmak müşküldür hasret gözyaşlarına

İntizar yüreklere saplanmış bir bıçaktır

Özge bir yârdır sıla, sımsıcak bir kucaktır

Ben Ferhat'ım sen Şirin, gönül nikâhımız var

Mâzini çöz özledim, ömrümü geriye sar

Elzem bir ihtiyaçsın, aldığım nefes gibi

Sensizlik esarettir, çelikten kafes gibi

Kubbende yankılanır günde beş vakit ezan

Bu efsunkâr güzeli nasıl anlatsın ozan?

Her rüzgâr eritemez Aladağ'ın karını

Dünden güzel olacak Görele'nin yarını

Gönül terazisinin hassas miyarı şehir!

Doğu Karadeniz'in şiirin diyarı şehir!

Kadim medeniyetin beşiğisin Görele!...

Onur ve haysiyetin eşiğisin Görele!...

                                   M. NİHAT MALKOÇ