Neler gördü bu adem, neler neler yaşadı.
Bir hayli zor zamandı, hep hüzündü güncesi.
Temmuz sıcaklarında, karlar yağdı üşüdü.
Yollar sarp, dikenliydi, gelemedim öncesi.
Geçer dedim gün olur, doğar kızıl şafaklar.
Bir gün sen de seversin canına değer oklar.
Hayat denen aleme verdiğin bu emekler,
Hep mi yürek acısı, hep mi gönül sancısı?
Yine Temmuz'da esti, mutluluk esintisi.
Önceleri dedim ki, bir gönül çalkantısı.
Derken "Gül rengi" oldu ikimizin şarkısı.
Ruhumda gül bahçesi, sen içinde goncası.
Her şey bir anda oldu, sevdam dağları aştı,
Mecnun misali dedim, tüm dünya alem şaştı.
Dağ, taş, deniz neymiş ki, belki arşa ulaştı.
Yazdığım şiirlerin, bilmem bu kaçıncısı.
Bugün on dört Şubatmış, sevgililer günüymüş.
Yaşanılan her lahza sevenlere anıymış.
Yeminler içerlermiş, birbirinin canıymış.
Bana bir gün yeter mi incilerin incisi?
13 Şubat 2020 Saat 21.05
Güzeçamlı/Kuşadası
(
Bu Gün On Dört Şubatmış başlıklı yazı
MehmetFikret tarafından
14.02.2020 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
