Online Üye
Online Ziyaretçi
Yeryüzü hüzün
çalıyor
Depremlerin
figan ettiği sokaklardan
Baksana heyy!
Mekke
ağlıyor,
Medine
ağlıyor
Zaman ah
etme vakti…
İsli bir
sızıyla sabır yutkunuyor kelimelerim
Ezanların sesleri
delip geçiyor caddeleri
Camiler boş
Minberler boş
Kabe bomboş…
Sokakların titrek
ışıklarında
İsyan kusuyor
ambulanslar
Bir aşık
edasıyla ağlıyor sirenler
Bedenlerimize
giydiğimiz susku
Hayallerimize
giydirdiğimiz umutla savaşıyor…
Bir müezzin
sessiz sokaklara okuyor salayı
Ahrete yolculuk
var bir yerlerden
Giden yalnız,
kalan yalnız
Resulün
Ravzasına susamışlığımdan geçiyorum
Acının dişlerini
söküyor dualarım
Ağlıyorum…
Kurumuş topraklar
pelesenk dudaklarımıza
Hz Adem’den
beridir
Böyle yasak
görmedi dünya
Yasak ki! Havva
adlı düşün
Kırmızı
elmaya tevessülünden
Cennetin kapısına…
Şimdi acının
yörüngesinden
Kurtar duygularını
Umudu
yeşillendir dört yanda
Yoksa yaptığın
her hata
Ulaşacak Allah’a
Haydi sabret
Eve kal
biraz daha
Eve kal
biraz daha
Adem Efiloğlu