Online Üye
Online Ziyaretçi
KÜLLÎ KÜL
Taş taş üstünde değil ruhumdaki aynada
Hangi uçtan çekiversem hayatımın ipini
Yer ve gök bir olup da dönüverir kızıla
Geleni hoş görüp de sövsem mi dün gideni
Düşünce oyunları dönüverdi kavgaya
Toz duman bir sefalet hınzırca gülümseme
Sessiz sessiz çığlıklar beynimin kenarında
Herhalde delilik bu boşuna garipseme
Sevdalandığım yürek neden yanımda yoksun
Titriyor anlamlarım yeniden var olamam
Rezilliğim teşhirde bırak elalem baksın
Bir kere kandım ama bir daha hiç konamam
Yangın var öbek öbek tüten duman değil mi
Sevdalar boşlanmışken neden çanlar çalıyor
Dumanımı savuran seherde yel değil mi
Göklerdeki karaltı yanan kavlim oluyor