Onlarsız İlk Gece
“Azıcık kenara kay!”
Cenazeden sonra bahçede mevlit okundu.
Baş sağlığına gelenler de gittikten sonra ev sessizleşti.
Ustaların da izniyle Süleyman ve Hacı yatıya kaldı.
Arkadaşlarının dalmasına rağmen Numan yatağında dönüp durdu. Battaniyesini de alıp evden çıktı.
Bahçeyi geçip sokağın karşısına geçti. Komşusu Orhan' ın penceresine geldi. Camı tıklattı.
"Orhan! Orhan!"
Orhan tülü araladı. Gözlerini ovuşturarak bakındı. Pencereyi açtı.
"Numan! Ne oldu?"
"Motorunu alabilir miyim?"
"Hâyırdır?"
"Hâyır, hâyır! Uyku tutmadı da, dolaşacağım biraz. Sabah getiririm."
"Canın sağ olsun! Sen iyisin, değil mi?"
"İyiyim, iyiyim!"
"Battaniyeyi niye aldın?"
"Sahilde otururum diye!"
"Anahtarı getireyim." Orhan tekrar içeri girdi. Bu sefer elin-de anahtarla geldi.
"Al!"
"Sağ ol! Hadi iyi geceler."
"Sana da. Dikkatli ol!" Orhan, içeri girip pencereyi kapattı.
Numan, kilidi açıp motora bindi. Battaniyeyi bacaklarının arasına sıkıştırdı. Kontağı çevirip uzaklaştı.
Yolculuğun sonuydu!
Mezarlığın kapısından geçti. Taze toprak atılmış iki mezarın önünde durdu. Motoru susturup indi. Annesi ve kardeşinin arasına diz çöktü.
"Of! Bacaklarım koptu sanki. Amma uzağa yapmışlar burayı. Yarım saattir motorun tepesindeyim."
Sağına solunda bakındı. Çıtırtılar, kuş sesleri, yaprak hışırtıları...
Eskiden olsa kaçacak delik arardı.
Şimdi ise...
Yeni bitmiş otları yolmaya başladı.
"Gece ürpertiyle uyandım. Üstüm açılmış, üşümüşüm. Alışık değilim tabi!" Elini, annesinin toprağına sürdü.
"Sensiz ilk gecem!" Kardeşinin mezarına döndü. "...Tabi sensiz de! Evde amma ses yapıyormuşsun ya!" Kardeşinin toprağını öptü. "Oo, yavru yavru!"
Dizlerini kollarının içine aldı. Burnu sızladı. Avuçlarını gözlerine bastırdı.
"Sizi merak ettim de geldim. Evde hayâlinizi bile görmedim. Rahatınız yerinde herhâlde!"
Doğru cümleleri bulmaya çalıştı.
"Özledim anne!"
Kendini tutamayıp hıçkırıklara boğuldu. İçini boşaltması onun için iyi bir şeydi. Yaşlarını koluna sildi. "...Siz gelmediniz, ben geldim. Sizi bırakıp gittikten sonra, evde eşyalarınıza dokundurtmadım. Gelirseniz şaşırmayın diye. Aranıza yatmaya geldim. Battaniyemi de getirdim. Üşümeyelim diye! Siz de alışık değilsiniz tabi üstü açık yatmaya!"
Battaniyeyi açtı. İki mezarın üstüne serip aralarına uzandı.
Kardeşinin mezarına döndü.
"Azıcık kay kenara ulan! Amma yer kaplamışsın!"
-SON-
(
Onlarsız İlk Gece başlıklı yazı
yasinnmnylmz tarafından
2.08.2020 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
