Kaç zamandýr kapýmý, hayrola çalmaz oldun,

Demek  bana darýldýn, neredesin ilhamým.

Yaklaþmadýn bir türlü, sanki fizanda kaldýn,

Bir  yerlerde görüldün, neredesin ilhamým.

Sen gideli defterler, temiz kaldý mis kaldý,

Arada  bir kaç kelam, o bile zehir oldu,

Susa  susa yoruldum, yazmazsam gözüm doldu,

Kefene mi  sarýldýn,  neredesin ilhamým.

Eskiden çok geçmeden, uðrardýn mutlanýrdým, 

Þiirde  sen olunca, nede çok kutlanýrdým,

Hatta  atýþma olur, sözlerle þutlanýrdým,

Dalgalandýn  duruldun, neredesin ilhamým.

Heyhat  laf dinlemez, esersin deli deli,

Gelirsen  ikrarýma, ancak olur teselli,

Mazluma  deva olur, uzatsan ilham eli,

Yedi  düvel soruldun, neredesin ilhamým.

Ademi gam yüklendi, fecrine usul usul,

Sensizlikle  tükendi, açýlmayan her fasýl,

Yokluðun  ölüm olur, hiç sorma neden nasýl,

Fezaya  mý sürüldün, neredesin ilhamým…

Adem Efiloðlu