Hangi   firak   alnýma,    çivilenip     kazýndý,

Vuslatýn  uðramadan,  gönlümün   türabýna.

Aðaran saçlarýmda, sevdan her gün gezindi,

Usul  usul   dokundum, sazýmýn  mýzrabýna.

Uðruna tek sermayem, kalbimde ki ikrarýn,

Ezber  ettim  adýný,   zikirdedir  tekrarýn,

Ýnan ki   yüreðimde,   yeminli   istikrarýn,

Derim ki  býrakmalý,   sevdayý  erbabýna.

Önceleri uzaktým, aþk denilen rüyaya,

Býraktým ulaþýnca, kendimi o deryaya,

Klavuzum olunca, gör  ulaþtým ziyaya,

Þiir þiir dokundum, bedenin esvabýna.

Sevda ki  hüzün acý, öyküler  yarým   kalmýþ,

Mecnun olan Leyla’yý, belada dertde bulmuþ,

Kimi kavuþmuþ yâre, kimi bulmadan ölmüþ,

Aþk yüzünden söylendim, geçmiþin gýyabýna.

Bu yazdýðým satýrlar, hepsi sana niyazdý,

Kalemime baðrýma, bil ki kýskançlýk sýzdý,

Senin için bir söyle, kaç aþýk þiir  yazdý,

Kellesini vurayým! bakayým icabýna.

Þu sessiz gecelerde, uykular yarým yarým,

Ademe hasret vurdu, gelsin artýk baharým,

Aþk namesi çalýyor,  nota nota bak tarým,

Bizim þarkýmýz dedim, bakmadan cevabýna.

Adem Efiloðlu