Online Üye
Online Ziyaretçi
Sapından ayrılıyor buğday, arpa, yulaf ve çavdar…
Ayrılır gibi sonbaharda yapraklar
Saman sapsarı!
Esse yel tufan oluyor topraktan ayırıyor asırlık çınarları
Söker gibi dişleri
Sararken ağrı…
Toprak açılıyor seyrederken gözlerde yaşlar
Dökülüyor muson yağmurları
Delerken bağrı!
Son nefesine sığıyor ömrü boyunca aradığı zaman tüneli
İçinde saman, fırtına ve yaşlar
Kalburdan dökülüyor buğday, arpa, yulaf ve çavdar
Derin bir acı…
Orman yanıyor,
Toprak da heyelan
Güneş son ışığını veriyor karanlığa
Sönüyor heyecan
Dönüyor devran
Üç buçuk dakika süren tadı
Ve
Hazzı!
Diyemiyor elveda
Bilmiyorlar
Nedir bahtı!
Saffet Kuramaz