Online Üye
Online Ziyaretçi
KALANA VURGUNUM
Çiçeklerden güldü anlattı seni
Türkü efkârıyla dinletti seni
Bahar yağmuruyla gökten düşerken
Hazanda ekimdi özletti seni
Sen ki yüreğimde kurulu köşkün
Oda oda gezer olmuşum şaşkın
Ol vakit lâl idi çözüldü dilim
Çölde değil ama dilimde aşkın
Sen tuval ol benim elimde fırça
Değdirsin rengini bukleli saça
Uyku gözlerinden akıyor güne
Yatağın olurum serilip dostça
Gülüşün gizlenmiş güzel yüzüne
Bakışın hapistir kalbin gizine
Aklından ne geçer bilene ala
Kalana vurgunum sevda izine