Gecemin Güneşi
Her akşam vesikalık resmini
cebimden çıkarıp asınca gökyüzüne
Ortada kalıp utanırdı
Soyunan gece bembeyaz teniyle
Saçlarına renkli yıldızlar serpilirdi ışıl ışıl
Ela gözlerinden biri venüs öbürü Jüpiterdi
İlk limon çiçeği açarak
Baharı çağırırdı samanyolundan
Aydınlığın,
Hemen üstünden tozlarını silkeleyip
Gözlerimden öperdi hoşgeldin edince
Farkına hiç varmadın değilmi
Sen gelince çok kıskanırdı dolunay
Kaşlarını çatıp peçesini takardı yüzüne
Perdeleri çekilmiş düşleri aralayıp
Pencereden içeri girerdin
Havada uçan uçurtmayı görünce
Yarı uyur yarı uyumaz çocuların
yüzlerinde bir tebessüm açardı
Kaldırım taşlarına şavkın düşünce
Sokak lambaları sönerek
Başbaşa verip
Seni çekiştirirlerdi
Sabahın çığlığı duyulunca
Gecenin beyaz yorganı örterdi
karanlık umutların üstünü
Güneşte seni kıskanıp asmasın diye suratını
Çığlıklar arasında indirirdim geceden yüzünü
Herkesin güneşi şafaktan doğarken
Benim güneşim döş cebimde akşamı beklerdi
(
Gecemin Güneşi başlıklı yazı
Kazım Gök tarafından
28.10.2020 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
