Online Üye
Online Ziyaretçi
her gün
batımı
seni
bekledim
beni yalnız
bırakmaz dedim
gecenin
çiçekleri yıldızlar
kurduğum
hayallere
parlar dururdu
senden sonra
masumiyetim
kayboldu
ne yıldızlar
çıktı
ne de eskisi
kadar çoktu
büsbütün
yalnız bırakıldım
aşka başka
türlüyüm
hayata
küskünüm
başka birini
de sevemem
ağlıyorum
sensizliğe
kimse görmesin
ağladığımı
yalnızlığımı
sevdim ben
kötülüğün
bahçesi bu dünyaya
senin de
düşüyor mu gözyaşların
dönmeyeceksin
belki
kalbimi ilk
sen tutmuştun
yağmur
yağıyordu
ıpıslak
olduk
kelimelerimiz
de ıslaktı
bana
mutluluk veren ellerin
ellerinde
ölmek isterdim
yağmur bizi hiç
bırakmadı
özgürlük mü
keşfettin
beni terk ettin
üzgün
yapıyor tüm ihtimaller
küllere
döndüm bu yüzden
geçmişin ne
dediğini dinliyorum
zor günleri
aştık biz engelleri
neden
gittiğini bilmiyorum
sürekli bu
soru
gidiyorum ben
de , seni arıyorum
hatta
uçuyorum
beni izleyen
kuşlar şaşırıyor
sevmek
zormuş
mutluluk
vermek te
acılar
acılar üst üste
acının
güzellik olduğunu öğrendim
tam bir
kanlı ay
ruhumun
çektiği …
mustafa kaya
05.11.2020 /
üsküdar