'' Başınıza gelen her musibet kendi yapıp ettikleriniz yüzündendir; kaldı ki Allah birçoğunu da bağışlar...'' Şura-30
Şafak söktü dediğinde kurulu saatim
Kendimi ayakta hissederim
Seher aydınlığıyla hazırlandım
Sırdaşım seccademle baş başayım
Dip bucak odanın her köşesi uyanıyordu
Sabah kuşları henüz ağaç dallarında
Ezanlar okunmaya başladı her seferki yerlerden
Tek tük evlerde yandı ışıklar , sonra ışıklara boğulmuş şehir uyandı
Kapıyı çalan misafir gibi yeni güne misafir olur insanlar
İbadet vaktini kuşananlar , çalışma mesaisine başlayanlar
Bir fısıltı gibi sokaklardan caddelere şehre sızıp kaybolurlar
Gecenin ayı son ışıklarıyla tebessüm eder aşkla başlayan herkese
Uçarı ruhlarıyla insanlar kendilerini salıverirler saatleri yormaya
Ömrünü neyle geçirdiğinin hesabını verecekler
Dikkatle ya da dikkatsizce işlerine yönelirler
Yeryüzü imarını insana verdi Yaratan
Kullanarak aklını sorumluluklarını insan hayatı inşa eder
Bundandır güneş doğmazdan önce uyanışı
Her kanayan yaranın merhemi olur Rabb’ini anması , kalbinin duası
Meleklerden de üstün özelliğini unutan insanın düştüğü çukur derindir
Şerefinden sıyrılan kaybolur iyi hatırlanmaz
Dünya ve ötesini doğru öğrenen insana melekler saygı duyar
Yaratılışa sırtını dönen insanı karanlıklar dost edinir
Yazık eder kendine
Başına gelenlerin hepsi kendindendir ..
Mustafa kaya
14.01.2022