Online Üye
Online Ziyaretçi
Üstüm başım kış günleri
Kar serpildikçe uçuşan kalbimi
Yürüdüğüm gün boyu deniz sahilleri sevdi
Kederim şehre dağıldı
Gözlerimin ağlar hali yokuşlar çıkıyor
Kar taneleri ahenkli
Yeryüzüne göz gezdiriyor
Hiçbir boşluk bırakmıyor
Kar toprağı kaplıyor kıpırdatmıyor
Kar inceden lapaya dönüşüyor
Akşamına kırbaç oluyor yağış
Buz gibi eller ayaklar kulaklar
Kardan gökdelenler gücenmiş duruyorlar
İnsanlar kıvranarak sakınıyor kayıp düşmelerden
Düşünce boylu boyunca insan bir ceset gibi
Yorgun kahırlı dünyası buluşur kar ile
Kezzap içmiş hissiyle ruhsal bedensel dünyası kırılır
Can çekişir gibi düştüğü yerde kalır ..
Mustafa kaya
24.12.2021