Acılarımla temizleniyorum

Beni karanlıklarda tutan acılarımla

Uyanmaya çalışıyorum

Nereye gittiğimi uykularımda bilmiyorum

Beni her gün öldürüyorsun

Yalanlarını kovalamaktan

Kabuslar görüyorum

Senden kaçamıyorum da

Bir ateş yaktın hayatıma

Söndürmem gerek

Tutuşmadan söndürmeliyim

Beni kendine çekiyorsun

Her yerde olabilirmişsin gibi

Gece çöküyor

Ellerin soğuk

Ne kadar da soğuk

Yüzünden gülümseme çalınmış

Soğuk bir kolye gözlerin

Gece kadar karanlık

Bir diş kadar da keskin dilin

Verdiğin acılar ev kadar büyük…

Mustafa kaya

09.11.2020 / çengelköy