biz ,
bir kentin insanlarıyız
çığlıklardan ,gözyaşından
acılardan binalar yaptık
çaldık , çarpıldık ,
kandık kandırıldık
inandık inanmadık
insan olmaya alışamadık
yalnızlaştırıldık
aynalarımızla yaşadık
ağlaşıp durduk
bizi ısıtan güneşle avunduk
biz,bir kentin insanlarıyız
fikir düşünce inançlarımız
kundakçılarla çevrili
Rabb’ine kulluğu bırakanlardan
İnsana kul olanlardan
boşaltılan bir dini yaşayanlardan
hadsiz ruhsuz hayasızlardan
geçilmez oldu kentimiz
kenetli Müslümanlardık biz
bir duvarın tuğlaları
bir tarağın dişleri
bir vücudun organları gibiydik
karşısında şeytanın susmazdık
aynı yerden ısırılmazdık
vesveseler sarsa da ruhumuzu
Allah’a sığınırdık
ne oldu da caydık
fitne fesat
mevki makam daldık
koştuğumuz dünyalık
oysa kalpler ancak
Allah’ı anmakla mutmain olur(Ra’d-28)
kendimize gelmek budur..
12.11.2020
/ üsküdar
Mustafa
kaya