benden habersizdi aşk
tekrarlardan ibaretti günlerim
ne kolaydı benim hüzünlerim
yalnızlığı sevmiştim
eskimez anılarım vardı
birkaç harf birkaç kelimeydi
onları toplar saklardım
kendi halinde sessizceydi günlerim
imkansız gibiydi aşk
aşk bana çatmaz demiştim
kaçmayı bilemedim
yakalandım
ne uzun kısa mutluluklarla geçti
hiç bozulmayacak gördüm
aşk ne güzel yaşatıyordu insanı
unuttum burası dünyaydı
kırılan gecelerim vardı
ayrılık küllerinde yattım kalktım
ben ve ay ışığı kalakalmıştık
karanlıkları çözmeye başladık
gelmeyen aşk gelmişti fakat
yalnızlık ve acı Truva atıydı
boşluklara açıldı yollarım
uyumayı da nefes almayı da unuttum
ayrılıklar hüzünlü günler
acının her rengini yaşadım
mutluluğun rengini kaybettim
aşk meğer
acı çekmek miş..
mustafa kaya
05.12.2020 / Üsküdar
