yýllar geçti fakülte 3.sýnýftayým
çýktý geldiler bir gün Zerrin ve annesi
beklemiþler beni
saçlarý uzunca birazda kývýrcýklaþmýþ sanki
kitaplarýmý karýþtýrýrken gördüm
yine ayný korkulara saplandým
nasýl savuþturacaktým Zerrin’i
hal hatýr tatlý sohbet biriydi annesi
ya Zerrin , yýllar sonra ilk dinleyecektim
elinde birkaç kitap gülümseyerek
‘bunlarý alýyorum istemesen de  diyerek
aldýklarýna takýldý gözüm
Hilmi ziya ülken in Aþk Ahlaký ,
Peyami Sefa’nýn Yalnýzýz romaný
Kemal Tahir’in Kurt Kanunu
kitaplarýma dokunmasýna kýzmýþtým
fakat o sýcak gülmesi olmasaydý
konuþacaðýmý ben mi bilemedim ,o mu büyümüþtü
kitaplarýmý kimselere veremeyeceðimi söyleyemedim
getirmesini ve korumasýný istedim
gözlerine bakmýþtým ,karasý ne güzel bakýyordu
gözlerini kara yaratan Rabb’im
çocukken neden bu kýzýn kahrýný çektim
yaramaz ,afacan, pasaklý sokak kýzý gitmiþ
yerine asude bir genç haným gelmiþ
üniversiteye gitmemiþ mi gidememiþ mi
bu kýz gerçekten komþu kýzý Zerrin’mi..!
neler konuþtuk ,nelere sevinip gülüþtük
hiç bilemedim , takip edemedim
film þeridi gibi aktý geçti zaman
ayný mahallede büyümüþtük
akþam oldu kalktýlar
onlar gitti baþýmýn dönmesi geçmedi
daha ne zaman geleceklerdi
kitaplarýmý düþündüðümden deðildi
dalgalý siyah saçlarý yüzüne yakýþmýþ diyeceðim
gözlerin hep böyle güzel miydi
önceden var mýydý gamzelerin ah söyleyeceðim
Keçiören’de oturuyorlar mýþ,
Etlik’ten taþýnmýþ mýþ,
ama yüksek okula muhakkak gidecekmiþ,
þimdi bir iþte çalýþmasý gerekmiþ..
geldiler ,ben yoktum , yine geldiler günler sonra
yine yoktum , kitaplarýmý getirmiþ orada
iki kez geliþlerinde beni bulamayan Zerrin’i
bir daha görebilecek miydim ,
beyaz bakýmlý ellerini siyah gözlerini
olmadý bir türlü görüþemedik
görebilecek miydim yýllar Zerrin’i bir daha
duydum ki evlenmiþ ,iki çocuk sahibiymiþ
kimselere söyleyemedim aþýk olduðumu
aklýnda var mýydým onu hiç öðrenemedim
çocuk günlerim bilinç altý yapmýþtý
cesaretsizliðim belki bundandý
ne kadar isterdim ona açýlmayý
piþmanlýðýmý atamadým yýllar yýlý  ..

13.12.2020 /Ýstanbul
Mustafa kaya