Online Üye
Online Ziyaretçi
İNSAN=SORUN
“Sorun” kelimesinin anlamını araştırdım.Bizim meşhur TDK aynen şöyle özetliyor.
-Araştırılıp öğrenilmesi, düşünülüp çözümlenmesi, bir sonuca bağlanması gereken durum, mesele, problem.
-Sıkıntı veren durum, dert.
Kâinatta sorun var mıdır yoksa bu sorunları biz mi üretiyoruz.Dünya’nın döngüsüne baktığımız zaman her şeyin yerli yerinde çalıştığını ve milimetrik hesaplarla görevini yerine getirdiğini görürüz.Buna rağmen bu mükemmel düzenin ahengini bozan tek bir yaratık vardır o’da insandır.Çünkü insan hayatın merkezine kendini koyduğu için üretmiş olduğu çözümler beraberinde sorunlar doğurur.Bu sorunlar doğum ile başlar ve ölünceye kadar devam eder.
İnsanoğlu; gerek ideolojiler olsun gerekse dinler olsun zamanla bunların içini boşaltır.Bu konuda inanılmaz ustadır.Bir süre sonra hiç bir dinin diğerinden, hiç bir ideolojinin diğerinden farkı olmadığını görürsünüz.Dinler ve ideolojiler insanlığa refah üretmek yerine zulüm üretmeye başlar.Yıllar yılı toplumlarda “İyi İnsan” ve “Kötü İnsan” kavramı vardır.Gerçekte “İyi İnsan” ve “Kötü İnsan” var mıdır?.Yoksa sistemler mi insanı iyi veya kötü yapar?
Zamanı behrin birinde Nine’nin birisi bir çocuğu çok övüyordu.Ben de muziplik olsun diye sordum.
-Nine! sen bu çocuğu neden çok övüyorsun?
-Lan yavrim! bu çocuk insanın elini şıpır şıpır öpüyor.
O zaman anladım ki; insanın diğer insanlar gözünde “İyi İnsan” olabilmesi için o insanların kutsanması gerekiyor.İşte toplumlar da bazı insanları kutsar.İnsanlık tarihinde anneler kutsaldır, öğretmenler kutsaldır, askerler kutsaldır, hakimler, savcılar kutsaldır, devlet yöneticileri kutsaldır.Tamam anladık! Hepsi kutsal.Yalnız bu kadar sorunu kim üretiyor?
“Düşünürlerin aydınlatamadığı toplumu şarlatanlar aydınlatır”(Condorcet)
Bencil ve vicdanı çalışmayan annelerin çok olduğu toplumda en büyük parayı eğitime harcarsınız.Bir memlekette öğretmenlik ve imamlık meslek haline getirilirse o memlekette en büyük para güvenliğe harcanır.Hakimi, savcısı, avukatı çok olan ülkelerin bilin ki adaleti yoktur.Bir ülkede kanunlar kavatlar tarafından yazılıyorsa, bilinki o ülkenin sokakları ve köprü altları boş kalmayacaktır.
Kendini insan olarak tanımlayan ve aklıyla övünen bu varlığın hiç bir zaman sorunu bitmez.Doğumu sorun, eğitimi sorun, evlenmesi sorun ve ölümü sorundur.Dünya’nın dögüsünde en ufak sorun olmamasına rağmen bu kadar sorun üretmek ancak bize has olsa gerek.İşin en garip tarafı da doğaya bir ağaç kadar bir bokböceği kadar faydası yoktur.
“Sevgili insanlık! Bir çocuk masumiyetiyle bir kez daha “Elma” diyoruz, ne olur çık artık”Oğuz