İçimizde sessizce yol alır hayatlar
Kah siyah olur insana ufuklar
Kah bir gül kokusudur dünyalar
Kimi zaman yalnızlığı seçer
Kimi zaman hayatın merkezine iner
Bazen ölçülüdür bazen perişan
Dalar çıkar günahlara binlerce defa pişman
Umursamaz ve bezgin hali bir kara duman
Nereye baksa inler
Caddelerde
Yaşlı ve yorgun yüzler
Bön ve berbattır gözler
Ne güneşli sabahlar vardır filizlenir kalpler
Yaşamaya değer ne güzel renkle başlar günler
İnsan aniden yeniden başlar
Temiz bir sayfa açar
Karamsarlığı bırakır
İpekli elbiseler giymiş kadar hayata bakar
Ruhundan kaçar kıraç dağlar
Tam düşecekken tutunmasını başarır
Ve insan ışığa kavuşur karanlığı kovar..
