Düşerken Rabbini anmakta yaprak
Gideni bağrına sarmakta toprak
Rahman'a sevdaya kim varsa ırak
Bulmayan insana kader ne yapsın
Etrafına bir bak meşk eder dağlar
Bir fidan kesilse diğeri ağlar
Bismillah diyerek bozulur bağlar
Almayan insana kader ne yapsın
Pamuk bulutlarda tonlarca su var
Kuruyunca toprak usulca yağar
Canlanır hücreler bereket yığar
Dolmayan insana kader ne yapsın
Her gidiş kalanı derinden üzer
Zifir karanlığı bir güneş çözer
Yaratan evreni resmeder çizer
Bilmeyen insana kader ne yapsın
Bir düşün her karla bir melek iner
Bu karlar toprağın rahminde siner
Gün gelir eriyip aslına döner
Dalmayan insana kader ne yapsın
Bir sebep uğruna doğmakta insan
Evrene bin renkle yağmakta insan
Hep kendi nefsini boğmakta insan
Ölmeyen insana kader ne yapsın
Allah’a inancın aşkıdır namaz
Kulun ihlas ile meşkidir namaz
Müslüman olanın köşküdür namaz
Kılmayan insana kader ne yapsın
Er kişi niyeti dolmadan
günü
Hesaplar sorulur ne oldu
dünü
İnsanlık harici her bir
ününü
Silmeyen insana kader ne yapsın
Bir sıra içinde
tüm gezegenler
Bak yerli yerinde boylar enlemler
Hepsi ayrı tonda faklıdır tenler
Dilmeyen insana kader ne yapsın
Âdem ol da şu, derbeder başını
Ahirete çevir,
gel telaşını,
Garibanla ekmeğini aşını,
Bölmeyen insana, kader ne yapsın.
Adem Efiloğlu