Vay be. Üzerinden kýrk bir- kýrk iki sene geçmiþ. Oysa her þey dün gibi gözlerimin önünde.

Yaklaþýk Nisan Ayý baþlarýnda baþlamýþtý 19 Mayýs Gençlik ve Spor Bayramý hazýrlýklarý.

Öðretmenlik hayatýma 30 Kasým 1978 de baþladýðým için ilk 19 Mayýs Bayramýmýzý 19 Mayýs 1979 da kutlamýþtým öðretmen olarak.

Evet, 6 Mayýs 1979 da Halkýn Kurtuluþundan Türk halkýný bela ve musibetlerden kurtarmak adýna(!) yediðim o feci dayaðýn üzerinden sadece on üç gün geçmiþti. Kafamdaki dikiþ izleri henüz kapanmýþtý ama 19 Mayýs 1979 da ben de diðer öðretmen arkadaþlarým ve öðrencilerim ile 19 Mayýs kutlamalarýna dahil olmuþtum.

Öðrencilik yýllarýmda da tek tük kýz öðrenci arkadaþlarým 19 Mayýs törenlerine katýlmamak için bin dereden su getirirlerdi. ‘’ Tek tük ‘’ Diyorum zira Bakýrköy Lisesi Öðrencisiydim ve bizim liseden öyle çok fazla gerici(!) yobaz(!) çýkmazdý. O tek tükler de böyle 19 Mayýslarda iyot gibi açýða çýkarlardý.

Öðretmenliðe baþladýðýmýn daha ilk senesinde bu problemin çok daha büyük bir boyutta olduðunu gördüm görev yaptýðým Manavgat Ýmam-Hatip Lisesinde. Kýz öðrencilerin hiç biri býrakýn mini etekli olarak törene katýlmayý, baþlarýný açmayý bile istemiyorlardý. O sebeple de her biri 19 Mayýs’tan bir kaç gün önce hastanenin yolunu tutmuþtu. Veliler, cebren veya hile ile kýz çocuklarýna hastalýk raporu alýyorlardý ki kimi veliler zaten iþi en baþta saðlama alýp kýz çocuklarýna ‘’ Beden Eðitimi Dersine giremez.’’ Raporu almýþlardý. Ýþte bu raporu en baþtan almayanlar þimdi bir sürü sebep uyduruyorladý. Öyle ki neredeyse bütün kýz öðrencilerimiz menisküsten ileri derecede fýtýða, ileri derecede fýtýktan kýzamýða, boðmacaya aklýnýza gelen her türlü derde düçar idiler(!)

Bu arada arkasý saðlam olmadýðý için doktorlar tarafýndan ‘’ Kardeþim ! Kýzýnýn hiç bir þeyi yok. Týpýþ týpýþ o törenlere katýlacak’’ Diye fýrça yiyen gariban vatandaþa boynunu bükmekten baþka çare kalmýyordu ama iþin o kýsmýný da okul müdürü hallediyordu: Bayrama ille de jimnastik hareketlerine katýlarak katýlmasý þart deðildi ya öðrencilerin. 19 Mayýs þiirleri okuyacak öðrencileri kýzlardan seçersin, yürüyüþ koluna bir iki kýz öðrenci eklersin olur biterdi ve hep de böyle oldu.

Þimdi Kurtuluþ Savaþý ile ilgili Yukarýdaki resimlere bakalým.

Cepheye mermi taþýyan kadýnlar hep tesettürlü kadýn ve kýzlar.

Doðrudan doðruya eline silahý alýp düþman üzerine yürüyen kadýn ve kýzlarýmýz da tesettürlü kadýnlar.

Ve dahasý bugün bayramýný kutladýðýmýz 19 Mayýs 1919 un mimarý Mustafa Kemal Atatürk’ün annesi, eþi de tesettürlü bir kadýn ama gelin görün ki bu ülkede 1974 yýlýnda hem de memleketim Kars gibi mutaassýp bir ilimizde kýz öðrencilerimiz, fotoðrafta gördüðünüz kýyafetlerle törene iþtirak ediyorlar. Neden? Medeni olacaðýz. Çaðdaþ olacaðýz.

Kurtuluþ Savaþýnda bayraðý taþýyan kadýnlar- kýzlar hep tesettürlü ama kurtulduktan sonra sanki o savaþ tesettüre karþý yapýlmýþ bir savaþmýþ gibi milli bayramlarda bayrak taþýyan kýzlar mini etekli.  

Yahu Allah aþkýna birileri açýklasýn bana bizim zamanýmýzýn Milli Eðitim Kýlýk Kýyafet Yönetmeliðinde bile kýz öðrencilerin kýyafetleri maddesinde ‘’ Kýzlarýn etekleri diz altýnda olacak’’ Denirken 19 Mayýslarda bu etekler niçin diz üstüne çýkardý? Yok hani daha medeni bir görünüm içinse bu kýlýk kýyafet yönetmeliðine ne ihtiyaç vardý? Aslolan kýlýk kýyafet yönetmeliði ise 19 Mayýslarda bu yönetmelik niçin çiðneniyordu?

Ýþin ilginci çaðdaþlýðýný ve medeniyetini taklit ettiðimiz batýda böyle bir kýyafet ancak plajlarda söz konusuydu. Yani medeniyette sollamýþtýk batýyý (!)

Neyse...

1980 Yýlýnýn 19 Mayýsýnda yine kýz öðrencilerin bir kaçý yürüyüþ kolunda, bir ikisi þiir okuyacak, diðerleri raporlu olmak üzere erkek öðrencilerimizle hazýr ve nâzýrýz. Manavgat Ýmam- Hatip lisesinden, bugün artýk nostaljik bir köprü olan köprüye doðru ilerliyoruz.

Ýlerlemesine ilerliyoruz ama yüreðimiz de aðzýmýzda çünkü köprünün Antalya tarafý bize ait deðil.

Yok yok bir baþka ülke topraklarýna doðru ilerlemiyoruz ama köprünün o tarafý benim kafayý daðýtanlarýn hakimiyetinde. Gerçi bu kadar büyük bir kalabalýða saldýrmazlar ama mutlaka bir parazit yapacaklarý kesin.

Ýyice yaklaþtýk köprüye. Okul Bandosu, Sosyal Bilgiler Öðretmenimizin neredeyse iki aylýk bir taliminden sonra boru ve trampetle zar zor çalabildiði (Daha doðrusu biraz biraz benzettikleri. ) Gençlik Marþýný çalýyor... Tabii ki o zamanlar ‘’ Dað Baþýný Duman Almýþ’’ Marþý olarak bildiðimiz bu marþýn aslýnda   ‘’ Üç Þýrfýntý Kýz’’ manasýna gelen ve bir Ýsveç halk þarkýsý olan  ‘’ Tre Tralllande Jantör’’ Olduðunu ne biz biliyoruz ne de köprünün diðer tarafýndaki Uzun Adil ve çetesi.

Efendim, Uzun Adil o yýllarda Manavgat’ýn bizim nezdimizde en korkulan kiþisi... Aslýna bakacak olursanýz bir avuçlar ama öyle ses çýkarýyorlar ki onlarýn korkusundan köprüden geçip mesela Belediyeye, Kaymakamlýða, Ýlçe Milli Eðitim Müdürlüðüne gidemiyoruz. Sabahtan akþama kadar köprü baþýndaki TÖB-DER Binasýnýn önünde kendisi ya da çetesi nöbetteler.

Ýyice yaklaþtýk köprüye...

Uzun Adil ve Çetesi her zamanki yerlerindeler. Eyvah ki eyvah.

Yok yani dediðim gibi böyle bir kalabalýða saldýramazlar ama bir provokasyon yapacaklar kesin.

Önlerinden geçiyoruz davula ve trampetlere daha kuvvetli vurup borazanlarý daha sesli çaldýrarak. Bir taraftan da gür bir sesle söylüyoruz: ‘’ Sesimizi yer, gök, su, dinlesin. Sert adýmlarla her yer inlesin, inlesin.’’