ÇOCUKLARIMIZ*

Varsýn bir çivi bile çakamasýn çocuðun

Ama gittiði okul, sýnýfý iyi olsun

Dünyasýna çocukça bakamasýn çocuðun

Ama bütün derslerin notu pekiyi olsun

Varsýn misafirlere bir hoþ geldin demesin

Varsýn arkadaþýyla iki laf edemesin

Oyun oynayanlarýn yanýna gidemesin

Yeter ki tek baþýna okula gidip gelsin

Arkadaþça bindiði otobüsten indirin(!)

Aklýnýn ermediði vaatle sevindirin(!)

Baþarýyý parayla ölçüp ödüllendirin(!)

Yeter ki istediðin yüksek okulu alsýn

Eðer caný oynamak isterse azarlayýn

Her bir baþarýsýný övünçle pazarlayýn

Gününü yaþatmadan yarýna hazýrlayýn

Yeter ki kariyeri en yüksekleri bulsun

Þimdi bakýp seyredin, sizden olma tomurcuk

Etli butlu bir robot, gözleri boncuk boncuk

Çocukluðunu asla yaþamamýþ bir çocuk

Varsýn sevgi bilmesin, bir tek bencillik bilsin

Bilmek gerek çocuðun elleri neye yatkýn

Gönlü neyi arzular, ruhu ne yöne taþkýn

Dili neye uyumlu, nelerden caný býkkýn

Düþerse kendi kalksýn, yaþam içinde kalsýn.

Çocuðunu bir robot gibi yaþatma, asla

Onu robotla deðil, çocuklarla kýyasla

Çocuk sevgiyle büyür, geliþemez ki hýrsla

Býrakýn insan kalsýn, insan gibi yücelsin

11.09.2021/Samsun

*Psikolog Üstün DÖKMEN ’in bir yazýsýndan

Ýbrahim COÞAR