Dünya bu kadar suyu zehir topragi cöl günü karanlik
Ögünü gidasiyla yolu yönelimiyle ve insani  kiyametken
Umudu sönmüs eski sokaklarda sadece kendini hatirlayan azat kerem
Kopuk leyla
Soydan kesik kütükten silik mümkünden haram
Hikayeden yalan akrep ciyan yilan
Bahsi gecmelerde hep sanki bilinmedik bir yer cagriliyormus gibi umarsiz
Tanidik gelmeyen kendini iniltili sessizlikler icinden
Yalnizliginin irgatina seslendikce  kamcilanmis kirbac gibi
Vurgunlar soygunlarin galya kuyusu
Bilincini kaybetmis belleginde sonsuz sinirsiz bir yokluk
Adanmisligin
Carmihinda debelenip durur akillara ziyan dümen dolap
Cümlece hayat
Oysa acilardan dertlerden zulümlerden belalardan varligini kurtarmayadir
Müjdesi kendi eliyle verilmesi gereken yasamanin sevinci insana
Mutlu ,
Özgür
Ve dünyasina ait ve özgünlügü olan her güzellikse
Kundaginda büyüdügü huzurla lezzetini sagligini ve verimliligini artirir herseyin
Var degerlerini seferber ederek ask ile sevgiden
Koruyan kollayan hallin dilin direncin danismanin sorgusu sualiyla
Gayretinni güder kaygisini yorar sorumlulugunu üstlenir
Var gör ki coktan alistirilmis kaniksanmis bagimliliklariyla gün ve yarin
Gerceklik duygusunu yitirmis güdümlü algilarda
Yazilmis hikayelerin yapilmis insan kalabaliklari olarak
Imgelere simgelere terkedilmis dünyayi afyon raflarindan beslenen
Farkedilmemek icin her cöplükte ölüsünü arar gibi
Acmaz cikmazlara sakli gizli
Kafesten kabuktan ebediyyen morg olmak icin kokusmusmaya hevesli
Cürümeye haciz
Görünürde gözükmeyen karanliklarin dibine köküne yuvalanip yozlasan
Gerilimlerin cehenneminden ölümle yasam arasi muhasip
Ucu acik calkantilarin uyusturan deviren yikan zehirleyen
Kisiligi kalbi kafasi meyli mayasi bozuk cereyanlarina aktif
Acaiplik avemelerinde
Beton binalarinda
Market zincirlerinde hem pilli hem pirizli
Yevmiyeyi düz, yekunu tamam etmektedir bugün yarin
Dair insan
..ve düzenekteki carmih..!
 
Seyfi Karaca…….Ekim / 21