Ey insan bir gün sabahtan akşama kadar nefsinle harb et

Neler zâhir olacağını bir gör 

Merd, nefsinde bir eksik görüp de onunla harb edendir

Ziyâüddîn Nahşebî (k.s)

HAZM-I NEFS

Oyalanmış kula nasip, boyalanmış cem-î cümle 
Ey görmeyi bilmez nefis; muhabbetsiz bakıyorsun
Lâfügüzâf eyleyerek beslendiğin kördüğümle 
Her tattığın darlık için serzenişler yakıyorsun

Hikmetleri nîmet etmiş, himmetleri kalbe ecir
Ey durmayı bilmez nefis; mâsivâya akıyorsun
Elbet senin lahzanda da kararacak vakt-i fecir
Bastıkça Hak toprağına enâniyet kokuyorsun

Timsâlsizken vâr eylemiş, emsâlsiz kubbelerini
Ey sevmeyi bilmez nefis; aşk hâneni yıkıyorsun
Gayrimemnûn vâziyetle vîrân edip her yerini
Acz-i mutlak varlığını kızgın nâra sokuyorsun

Hayattarlık vermiş yere, sere durmuş göğe suyu
Ey haddini bilmez nefis ; kibrin ile şakıyorsun
Mezargâha bırakmayıp bitmek bilmeyen uykuyu
Yanmak için kör kurşunu ellerinle sıkıyorsun 

· · • • • ✤ • • • · · GÜŞTA