Online Üye
Online Ziyaretçi
GÖNLÜMÜN KÜNYESİ
Kaçırdım hayatı, erteledim zamanı
Bir rüzgâr gibi esip geçti yıllar
Açma yamalı gönül bohçamı
Aşklardan yaralı sevdalar var.
Sonbaharın hazin rengi üşütüyor kalbimi
Gülkurusu akşamların zamanı geçti
Sevmek istesem de aşk üşüyor koynumda
Gelmeyecek günler için ertelemişim artık kendimi!
Aşka sevdalı kalbimde bir vuslat kaldı musallaya
Okunur künyem bir günün ağıtla salada
Kimler gelir, kimler gelmez bilmem amma
Aşka sevdalı gönlümün künyesi yazılsın mezar taşıma.
- Gönül Aydın-