Herkes bir þey söyleyip, kurcalarsa kafaný;

Kim ne derse inanma, þiirimden öp beni.

Bazýsý arkamýzdan, belki kem sözler eder;

Akýllý ol aldanma, þiirimden öp beni.

Deðiþti artýk insan, yaþam fýtrat deðiþti;

Herkesi kendin sanma, þiirimden öp beni.

Sözün kýymetini bil, etme cahille kelam;

Sonra ardýndan yanma, þiirimden öp beni.

Þair ki söylemiþtir, cümlelerin hasýný;

Mýsralara söz banma, þiirimden öp beni.

Saygý duy yazanlara, yeltenme intihale;

Gelip hazýra konma, þiirimden öp beni.

Nefesin hakkýný ver, söz gümüþ sükut altýn;

Baþka bir þeye kanma, þiirimden öp beni.

Derim ki hislerimin, feryadýdýr þiirler;

Cevap ver öyle donma, þiirimden öp beni.

Takdire davetkârdýr, kalemlerin cümlesi;

Sakýn sýrtýný dönme, þiirimden öp beni.

Âdem ki talebedir, yazmalarýn yolunda;

Tutuþunca hiç sönme, þiirimden öp beni.

Adem Efiloðlu