Online Üye
Online Ziyaretçi
Ya Var’a doğru gideceksin ya da Yok’a
Orta yol ne güzel bir denge…
Ya nimete ereceksin çokça ya da gireceksin şoka
Uçlar Var’da öfke,
Yok’ta bırakır zinde!
Var’da yalan, talan, çalan çok… İnsanlıksa azalan
Ne çok aldanan, aldatan…
Yok’ta aşk, sevgi, huzur verici sözler
Ne çıkar bulurum diye aranmıyor gözler!
Nedense herkes Var’a koşuyor
Yok’a giden azınlıkta…
Ahlaki çöküntüde enflasyon coşuyor
İnsanlık kalıyor karanlıkta!
Oysa ki iman sahipleri Fena Fillah’a
Ulaşmak adına
Ağızlarında sarılıyorlar zikir silahına
Bedenden çıkıp yükseliyorlar arz katına…
Var’daki huzur ile kıyaslanamaz bu durum
İçinde yok tek bir cürüm
Hani düşündürmüyor da bir gün gelecek ölüm
Miraca ermek için biniyorlar Burak atına!
Hoca gibi atmıyorlar havuza maya
Aslında o yoğurt değil ilahi dava
Ya tutarsa Yok derdi nefeslere girse hava
Binseler ya iman yatına…
Destan Yok’a erse Çanakkale
Fistan Yok’ta giyse ihram paye
Unutulmuyor hiç ki…
Var’a giden Yok’un halinden anlar mı?
Anlar mı Rabbi kim, gücü kalbinde çınlar mı?
Ya bu aşk olsaydı…
Ya bu aşkla dolsaydı…
Derler miydi zulme uğrayan
Kıyılan Müslüman canlar mı?
Saffet Kuramaz