En çok konuşulan,üzerine en çok yazı yazılan ve en çok tartışılan konulardan birisidir sevgi,nedense menfaat ile eşdeğer  görülmüştür yani birini seviyorsanız ondan bir çıkarınız var demektir.

Tokyo Uluslarası Üniversitesi'de görevli olan Dr.Masumi Toyotome sevgi üzerine yazdığı makalesinde üç tür sevginin olduğunu belirtir:
*Eğer sevgisi(Beklentiye dayalı,"Eğer başarırsan...Eğer temiz ve tutumlu olursan...")
*Çünkü sevgisi(Bir şeye sahip olduğu veya bir şey yaptığı için,"Seni seviyorum çünkü çocuklarımın babasısın."Seni severiz çünkü sen arkadaşımın kızısın". "Seni seviyorum çünkü  başım ne zaman sıkışsa bana hep yardım ediyorsun"."Türkçe derslerini çok seviyorum çünkü o dersin öğretmeni hiç bağırmıyor.")
*Rağmen sevgisi(Tüm olumsuzluklara,yapılan yanlışlıklara ve hatalara rağmen,"Bunca acı çetirmene rağmen seviyorum seni."Allah'ın kullarına,annesinin çocuğa karşı gösterdiği sevgi gibi,karşılıksız,koşulsuz,sınırsız.

Devlet,vatan,millet,bayrak,namus,memleket,okul,ev,araba
para,şöhret....Sevgi bir okyanus misali ama bu kutsal duyguyu sulistimal  etmiyor muyuz?Sevdiklerimizi,neden ve niçin sevdiğimizi gönül muhasebemizde hesaplamaya cesaretimiz  var mı? Kucağında bebekle  dilenen kadının üzerinden tomarla  para çıkmıyor mu? Borç verdiğimiz adamlar paramızı isteyince"paran kadar konuş,"diyerek tehdit etmiyor mu?

Biraz da çocuk sevgisi üzerinde durmak istiyorum.Kendimizde olmayanı çocuğumuzda olmasını,başaramadıklarımızı çocuğumuzun başarmasını isteriz,kısacası hayallerimizi ve fikirlerimizi  dayatırız ki onların bize itiaat etmesini bekleriz.Sigara içeriz,çocuğa"sakın sen içme,ölürsün",deriz,kitap okumayız çoçuğa kitap okumuyor ve ders  çalışmıyor diye kızarız,namaz kılmayız  çocuğu kuran kursuna gönderip hafız olması   bekleriz.

Çocuklar,öğretmenden ziyade anne babasının eseridir.
Çocuklar,ebeveynlerinin günah keçisi değildir.
Çocuk  büyüklerinden gördükleri her şeyin fotoğrafını çekerler zihinlerinde  ve bu onların hayatlarında derin izler bırakır.
Çocukların paslı bir  demir olması da pırlantaya dönüşmesi de ancak ve ancak ailesinin elindedir.

Şimdilerde çocuk yetişme ise  bilgisayar,akıllı telefonlar ve taplet  sayesinde  gerçekleşiyor."Al kızım tapletini,uslu uslu oyna bakalım,benim biraz işlerim var."Hangi sevgiyi aşılıyoruz  sizce?

Çocuklar;doğayla,hayvanlarla ve insanlarla iç içe olması gerekirken bu gelişme dönemlerinde ne yazık ki sanal dünya ile haşır neşirler bu da onların kaderi olmamalı.

Çocuğunu sevmeyen aile yoktur ancak çocuğunu eğitmeyen veya eğitemeyen aile çoktur.

Kendini bilen  evreni bilir.

( Çocuk Sevgisi başlıklı yazı berberce tarafından 31.10.2022 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.